حل مشکل رنگ مشکی در پرینت کردن

یکی از مشکلاتی که کاربران پرینترهای سیاه سفید با آن مواجه هستند مشکل پرینت کردن رنگ سیاه است.حال چه از روی عکس یا چه از روی متن. بدین صورت که پس از پرینت کردن رنگ مشکی شما مقداری بور میشود و رنگ مورد نظر شما آنچنان مطلوب نیست. در صورتی که با این مشکل مواجه هستید در این ترفند قصد داریم به معرفی روشی نرم افزاری بپردازیم که با بهره گیری از آن میتوانید این مشکل بور شدن رنگ مشکی را رفع کنید.

برای خواندن ترفند روی ادامه متن کلیک کنید

برای این کار:

1. مد رنگ انتخابی شما برای هر گونه چاپ حتما باید CMYK باشد.در ضمن رزولوشن 300 پیکسل در اینچ هم در نظر گرفته شود.
2. در صورتی که رنگ مشکی شما برای زمینه‎ی کار استفاده میشود از ترکیب رنگ زیر استفاده نمایید:
C=0 / M=0 / Y=0 / K=100
البته وقتی من با یک ناظر چاپ با تجربه صحبت میکردم ترکیب رنگ زیر را توصیه می کرد:
C=70 / M=35 / Y=0 / K=100
البته از نظر تئوری و علمی من ترکیب رنگ اول را توصیه می کنم، چون همانطور که می دانید علت بور شدن رنگ سیاه رنگ زرد یعنی Y می باشد و با صفر در نظر گرفتن آن نباید مشکلی بوجود آید و نتیجه‌ی کار رنگ مشکی خالص خواهد شد.( اگر غیر از این شد شک نکنید ایراد از نوع مرکب مصرفی می باشد).

و اما برویم سراغ متن هایی که داریم و رنگ آنها هم مشکی است، و در موقع چاپ لبه‌ی آنها رنجه می شوند و یا لبه‌ی آنها زرد خواهد شد، این مورد بیشتر در نرم افزارهای نقشه بیتی (پیکسلی) مانند فتوشاپ ، پینت شاپ ، فتو ایمپکت ، فتو پینت و...اتفاق می افتد که من توصیه می کنم از نرم افزار های برداری مانند کرل دراو ، ادوبی فری هند ویا ادوبی ایلوستریتر استفاده کنید.
 برای متن ها علاوه بر استفاده از ترکیب رنگ زیر:
C=0 / M=0 / Y=0 / K=100
می بایست عمل Overprint را انجام دهید.

برای Overprint دو روش پیشنهاد می کنم :
1. ساده ترین راه این است که ابتدا لایه‎ی متن را فعال کرده و سپس از پانل Layers گزینه‌ی Multiply را انتخاب نمایید.
2. روی لایه‌ی متن دابل کلیک نمایید تا وارد  Layer Style شوید، و در قسمت Blending Option و قسمت Advanced Blending و قسمت channels تیک های مقابل C/M/Y را بردارید وفقط بگذارید K فعال باشد.
- البته من عمل آورپرینت  رو برای نرم افزار فتو شاپ آموزش دادم که با کمی تغییر میتونید در نرم افزارهای دیگر هم همین عمل رو انجام بدید، اما از هر نرم افزاری که استفاده می کنید عمل اورپرینت یادتون نره!
اگر مراحل بالا را انجام دادید مشکل بور شدن رنگ مشکی و سفیدک زدن لبه‌ی متن ها حل خواهد شد و شما می توانید با خیال راحت طرح خود را تحویل چاپخانه بدهید.

ساخت آسان پشت زمینه ماتریکس در فتوشاپ

Adobe Photoshop را میتوان بدون شک قدرتمندترین نرم افزار ساخت و ویرایش تصاویر گرافیکی دانست. توانایی هایی که این نرم افزار دارد گاهی شما را به حیرت وا میدارد. حتی ممکن است تصویر گرافیکی را مشاهده کنید و این سوال برایتان پیش آید که اگر این تصویر با فتوشاپ طراحی شده است ، چگونه و به چه شکل؟ یکی ازکاربردی ترین افکت های گرافیکی ساخت تصویر ، بهره گیری از افکت ماتریکسی است. با استفاده از این ترفند شما میتوانید به سادگی یک Backgorund ماتریکسی در فتوشاپ ایجاد کنید و از آن در تصاویری که تولید میکنید استفاده کنید.

ابتدا Photoshop را اجرا نمایید.
(این کار از نسخه Adobe Photoshop CS 8 به بعد امکان پذیر است.)
حال با استفاده از File > New یک تصویر جدید در ابعاد مورد نظرتان ایجاد کنید.
به Filter > Texture > Grain بروید. Intensity را بر روی 100 و Contrast را بر روی 90 تنظیم کنید. در منوی Grain Type نیز Vertical را انتخاب کنید. OK کنید.
به Filter > Artistic > Neon Glow مراجعه کنید. عدد Glow Size را 5 و Glow Brightness را بر روی 20 تنظیم کنید. Glow Color را نیز بر روی (ترفندستان) رنگ سبز تعیین کنید. این پنجره را نیز OK کنید.
اکنون فیلتر Filter > Stylize > Glowing Edges را اعمال کنید. Edge Width را 1 ، Edge Brightness را 6 و Smoothness را بر روی 2 تنظیم نمایید. OK کنید.
و به آخرین فیلتر یعنی Filter > Blur > Motion Blur بروید. Angle را بر روی 90 و Distance را 4 تنظیم کنید. پنجره را OK کنید.
اکنون شما یک صفحه با پشت زمینه ماتریکسی دارید.
با کمی درایت میتوانید تغییراتی در رنگ و قسمت های مختلف آن بدهید.

به نقل از ترفندستا

عكاسي از آتش‌بازي‌هاي نوراني‌

امير ياري
نشريه عصر شبکه
اشاره :
آتش‌بازي يكي از برنامه‌هاي زيبايي است كه هر ساله با فرا رسيدن ايام جشن وشادي شكل جالبي به خود مي‌گيرد. البته اصلاً منظور ما آتش‌بازي‌هاي شبيه چهارشنبه سوري و چوب‌هاي سوزان و ترقه نيست، بلكه منظور ما نور‌افشاني‌هايي است كه در ميادين اصلي شهر برپا مي‌شود. اگر شما هم يكي از اين شب‌ها را ديده باشيد، حتماً متوجه اين نور‌هاي زيبا خواهيد شد. سال پيش خيلي از دوستان براي من ايميل فرستادند كه چرا شب آتش‌بازي نتوانستند عكس‌هاي خوبي از آتش‌بازي‌ها و نور‌هاي پراكندهآسمان بگيرند. خيلي از دوستان هم عكس‌هاي‌ آنالوگشان را براي چاپ مي‌آوردند و بعد از چاپ مي‌فهميدند كه عكس‌هايشان اصلاً قابل چاپ نيست! ناراحتي آن‌ها كاملاً قابل درك بود؛ زيرا در طول زمان آتش‌بازي بيشتر وقت خود را صرف تنظيم دوربين و عكاسي كرده بودند. پاسخ من به همه اين دوستان با يك جمله ثابت شروع مي‌شد: <عكس‌هاي آتش‌بازي‌هاي نوراني هرگز به زيبايي خود آن‌ها نخواهد شد. بنابراين فقط آن‌ها را تماشا كنيد!> اما اگر هنوز هم اصرار داريد كه از آتش‌بازي‌هاي زيبا عكاسي كنيد، شايد اين راهنمايي‌ها به كار‌تان بيايد:

 سه‌پايه: حتماً مي‌دانيد چيست؟! سه شماره پي‌درپي به همين موضوع پرداختيم. يك وسيله داراي سه تا پايه بازشو كه با اتصال دوربين به آن مي‌توانيد خيال خودتان را از بابت لرزش دوربين راحت كنيد. براي عكس‌برداري از نور‌افشاني‌هاي آتش‌بازي كه هميشه در تاريكي شب انجام مي‌شود، مطمئناً به سه‌پايه نياز خواهيد داشت. اگر سه‌پايه داريد، حتماً آن را با خودتان برداريد.

 كنترل از راه دور: تعجب نكنيد. خيلي از دوربين‌ها امكان استفاده از آن را دارند. البته اين كنترل‌ها در مورد دوربين‌هاي مختلف متفاوت است (و احتمالاً خيلي هم گرانند). برخي از دوربين‌ها از دكمه شاتر سيمي استفاده مي‌كنند كه قيمت چنداني  ندارند، اما بايد ببينيد كه آيا دوربينتان پيچ اتصال آن را دارد يا خير. نهايتاً اگر هيچ يك از اين‌ها شامل حال شما نمي‌شود، مي‌توانيد از دكمه عكس‌برداري زمان‌دار (Self Timer) دوربينتان هم استفاده كنيد تا اطمينان پيدا كنيد هيچ لرزشي به دوربين وارد نمي‌شود. البته در اين حالت بايد خودتان زمان انفجار منور‌ها را حدس بزنيد.

 كادربندي: سخت‌ترين كاري كه در هنگام عكاسي آتش‌بازي‌ها با آن روبه‌رو مي‌شويد (چيزي كه تا قبل از شروع به كار اصلاً به ذهنتان نمي‌رسد)، كادر‌بندي عكس‌ها است. بايد به طور دقيق حدس بزنيد كه انفجار بعدي دقيقاً در كجاي آسمان روي خواهد داد، و بعد دوربين را روي همان نقطه ثابت كنيد. در اين مورد هيچ راهنمايي خاصي وجود ندارد. فقط حدس و گمان است! تنها چيزي كه بايد در نظر داشته باشيد اين است كه ديگران هم مثل شما مي‌خواهند از آتش‌بازي لذت ببرند.

شما نمي‌توانيد از مردم بخواهيد جلوي دوربين شما را خالي بگذارند. بنابراين از همان ابتدا كمي از آن‌ها فاصله بگيريد.

در كادربندي توجه به يك نكته ديگر نيز اهميت دارد. اين‌كه كادر را بايد به صورت افقي بگيريد يا عمودي؟ هيچ قانوني براي اين مسئله وجود ندارد و هر دو كادر عكس‌هاي خوبي را ثبت مي‌كنند. شخصاً كادر عمودي را ترجيح مي‌دهم؛ زيرا حركت منور‌ها بيشتر به صورت عمودي انجام مي‌شود و به همين علت فاصله ديد بيشتري خواهيد داشت.

نكته مهم ديگر اين است كه ببينيد آيا واقعاً مي‌خواهيد عكس بگيريد يا مي‌خواهيد آتش‌بازي‌ها را تماشا كنيد. اين نكته بسيار مهم است. توجه داشته باشيد كه براي انجام يك كادربندي صحيح، لازم است دقيقاً محل زاويه ديد دوربين را پيدا كنيد و براي تنظيمات بعدي آن را به خاطر بياوريد. اگر مي‌خواهيد دوربين را تنظيم كنيد، كنترل از راه دور آن را در دست بگيريد، و در لحظه عكس گرفتن به آسمان نگاه كنيد، نمي‌توانيد بفهميد از كجا عكس گرفته‌ايد. سپس تا بخواهيد عكس قبلي را باز كنيد و به ياد بياوريد اين عكس از كجاي آسمان بوده است، چند منور ديگر منفجر خواهد شد. پس شما آن‌قدر‌ها هم وقت نداريد!

 فاصله كانوني: سعي نكنيد از زوم زياد دوربينتان استفاده كنيد. اين كار موجب سخت‌تر شدن فوكوس هم مي‌شود. در اين حالت تمام مدت بايد به دنبال نور‌ها بگرديد و البته در لحظه عكاسي فوكوس كردن هم مشكل‌تر مي‌شود. شايد بهتر باشد با زاويه باز عكاسي كنيد و بعد آن‌ها را برش بزنيد. اگرچه اين كار موجب افت كيفيت عكس‌ها مي‌شود، اما بهتر از اين است كه اصلاً عكس نگيريد.

 ديافراگم: يكي از سوالات معمول درباره عكاسي از آتش‌بازي‌ها همين است: چه ديافراگمي را انتخاب كنيم؟ خيلي‌ از كاربران فكر مي‌كنند انتخاب ديافراگم باز‌تر براي عكاسي از آتش‌بازي مناسب‌تر است. اما مسئله دقيقاً برخلاف اين است. ديافراگم‌هاي f/8 يا  f/16 براي اين كار نتيجه بهتري دارند؛ زيرا عمل فوكوس كردن به دليل بالا رفتن عمق ميدان راحت‌تر مي‌شود.

 سرعت شاتر: شايد مهم‌تر از تعيين ديافراگم، تنظيم سرعت شاتر باشد. ذرات نوراني منور‌ها حركت نسبتاً سريعي دارند و اگر مي‌خواهيد زيبايي حركت آن‌ها را در عكس خود داشته باشيد، بايد بتوانيد نوردهي دوربينتان را روي يك نوردهي نسبتاً طولاني‌ تنظيم كنيد. يك روش براي نوردهي طولاني، استفاده از وضعيت Bulb يا همان سرعت Bاست. در اين حالت، تا زماني كه دكمه شاتر را فشرده نگه داشته باشيد (ترجيحاً با استفاده از سيم شاتر يا كنترل از راه دور) دهانه شاتر باز نگه داشته مي‌شود. در چنين حالتي بهتر است، به محض انفجار منور، دكمه شاتر را فشار دهيد و تا زماني كه آخرين ذرات نور خاموش مي‌شوند، آن را رها كنيد؛ يعني تقريباً چند ثانيه نوردهي مناسب است.

البته مي‌توانيد با چند بار امتحان كردن اين كار، فاصله زماني دقيق براي نوردهي را پيدا كنيد. دقت نماييد كه هيچ نيازي نيست اين فاصله زماني خيلي طولاني شود. نبايد فكر كنيد چون آسمان تاريك است، مي‌توانيد هر قدر كه دوست داريد، دهانه شاتر را باز نگه داريد؛ زيرا جرقه‌هاي منفجر شده نوراني به صورت تصادفي در آسمان روشن مي‌شوند و احتمال اين‌كه يك جرقه ديگر در همان مكان قبلي منفجر شود و عكس قبلي شما را خراب كند، بسيار زياد است.

در صورتي كه دوست داريد تصوير چند جرقه مختلف را در عكس داشته باشيد، مي‌توانيد از اين ترفند استفاده كنيد. دوربين را روي حالت Bulb قرار دهيد و يك تكه مقواي ضخيم در دست بگيريد. به محض خاموش شدن يك جرقه، مقواي مذكور را جلوي لنز نگه داريد (در حداقل فاصله ممكن بدون اين‌كه به دوربين لرزش وارد كنيد) و با روشن شدن جرقه بعدي، دوباره آن را كنار بكشيد. با اين ترفند مي‌توانيد در يك عكس تصويري از چند جرقه رنگي نوراني را با هم ثبت  كنيد؛ بدون اين‌كه عكس شما پر از نويز شود.

 حساسيت يا ISO: به هيچ عنوان حساسيت دوربين را زياد نكنيد. ممكن است روي تصوير پيش نمايش خود دوربين به نظر برسد كه بالا بردن حساسيت، شفافيت نورها را بيشتر مي‌كند، اما بعداً كه عكس هايتان را در داخل كامپيوتر باز‌مي‌كنيد، با حجم وسيع نويز‌هايي روبه‌رو مي‌شويد كه تمام سطح تصوير را پوشانده‌اند. بعداً مي‌توانيد با فتوشاپ، درخشندگي نورهاي عكس را بيشتر كنيد. بنابراين سعي كنيد ترجيحاً با همان حساسيت  ISO 100  كار كنيد.

 فلاش: فلاش دوربينتان را خاموش كنيد، زيرا هيچ تاثيري روي عكس‌هايتان ندارد. تنها كار فلاش در اين  اين است كه به دوربين مي‌گويد به زمان نوردهي كمتري نياز دارد. پس آن را خاموش كنيد، وگرنه تمام زحمات‌شما را بر باد مي‌دهد.

 عكاسي با حالت دستي: هم نور دهي دستي و هم فوكوس دستي. عكاسي كردن در حالت فوكوس خودكار، هنگامي كه در محيط‌هاي كم‌نور هستيد، براي بسيار از دوربين‌ها غير‌ممكن و براي دوربين‌هاي پيشرفته بسيار مشكل است. در حقيقت لنز دوربين نمي‌تواند تشخيص بدهد كه در ميان سياهي آسمان روي چه چيزي بايد فوكوس كند. به همين دليل، بسياري از موقعيت‌هاي خوب عكس‌برداري را از دست خواهيد داد. ضمناً، در حالت دستي هيچ نيازي نيست كه هر بار كه مي‌خواهيد عكس بگيريد، فوكوس كنيد. دوربين را روي حالت فوكوس دستي قرار دهيد، يك بار فوكوس كنيد. پس از آن ديگر لازم نيست فوكوس دوربين را تغيير دهيد؛ زيرا در فواصل دور تغيير مكان سوژه تأثير چنداني روي فوكوس عكس نخواهد داشت؛ خصوصاً اگر از ديافراگم‌هاي بسته مثل f/8 يا f/16 استفاده كنيد.

پيشنهاد مي‌كنم از همان ابتدا فوكوس دوربين را روي حالت بي‌نهايت (روي اغلب دوربين‌ها با يك علامت شبيه هشت افقي ديده مي‌شود) قرار دهيد. در اين‌ حالت، تمام كادر در حالت فوكوس شده قرار مي‌گيرد و عملاً عمق ميدان از بين مي‌رود.

 تماشاي پيش‌نمايش عكس: براي چه دوربين ديجيتال خريده‌ايد؟ نمايشگر دوربين ديجيتال، يكي از مهم‌ترين مزيت‌هاي آن نسبت به همتاي آنالوگ خود است. مي‌توانيد روي اين نمايشگر، عكس‌هاي گرفته شده را بررسي كنيد. بنابراين، اين امكان را به شما مي‌دهد كه ميزان نوردهي، شدت نورها، سرعت مناسب و خيلي چيز‌هاي ديگر (جز ميزان نويز كه معمولاً روي اين حالت قابل تشخيص نيست) را بررسي كنيد.

بد نيست در ابتداي كار، چند عكس با سرعت‌هاي مختلف بگيريد و پيش‌نمايش آن‌ها را ببينيد. اين كار به شما كمك مي‌كند درك بهتري از نور جرقه‌ها، سرعت دوربين و ميزان نورهاي اضافي اطراف (مثل نور چراغ‌هاي خيابان و...) پيدا كنيد.

 پيشنهاد اضافي: سعي كنيد قبل از شروع نور‌افشاني، كاملاً آماده عكس‌برداري باشيد. اگر هوا راكد باشد (باد نوزد) معمولاً پس از مدت اندكي آسمان پر از دود مي‌شود و اين دود مانند لايه‌اي مهآلود در تمامي عكس‌هاي شما نمايان خواهد شد. بنابراين بهتر است اولين جرقه‌ها را از دست ندهيد. جشن‌هاي خوبي را برايتان آرزومنديم!

انتخاب يك زاويه درست‌ در عكاسي

امير ياري
نشريه عصر شبکه 
اشاره :
وقتي براي اولين بار يك دوربين حرفه‌اي را در دست مي‌گيريد، اولين چيزي كه به ذهنتان مي‌رسد اين است كه عكاسان حرفه‌اي چه كار مي‌كنند. ممكن است بارها سعي كرده باشيد عكس‌هايي همانند آن‌ها بگيريد، اما احتمالا هيچ‌وقت عكس‌هايتان شبيه آن‌ها نشده است. بحث بر سر عكس‌هاي منظره و طبيعت بي‌جان نيست. اين روز‌ها دوربين‌هاي ديجيتال پيشرفته، عكاسي طبيعت را به يك سرگرمي همگاني بدل كرده‌اند. اما عكس‌هاي پرتره چطور؟ عكاسان هنوز هم مهارت‌هاي خود را در اين زمينه به پيشرفت فناوري نباخته‌اند. هنوز هم انتخاب يك زاويه مناسب، مهم‌ترين بخش انتخاب كادر است. مطمئناً تنها داشتن يك اتومبيل پورشه شما را به يك راننده فرمول يك تبديل نمي‌كند. رانندگان حرفه‌اي مي‌دانند كه دقيقاً كجا بايد بپيچند. عكاسان حرفه‌اي هم مي‌دانند از كدام زاويه سوژه خود را شكار كنند!

بيشتر عكس‌هاي پرتره طوري گرفته مي‌شوند كه دوربين دقيقاً هم سطح چشم‌ها قرار دارد. اين كار هيچ دليل و قانون خاصي ندارد و احتمالا به نوعي عادت قديمي باز‌‌مي‌گردد. زيرا با تنظيم دوربين در اين سطح، تمامي سر و صورت سوژه در تصوير گنجانده مي‌شده است. تقريباً شبيه همان چيزي كه نقاشان در تابلوهاي رئاليستي بدان عمل مي‌كردند. از آنجا كه اغلب دوربين‌هاي ديجيتال به كاربر امكان مي‌دهند در هنگام عكسبرداري از LCD آن استفاده نماييد، ديگر مي‌توانيد هنگام عكسبرداري دوربين را از صورت خود دور نماييد و آن را در زاويه‌هايي غير معمول‌تر نگاه داريد.

سعي كنيد با كج و راست كردن زاويه افقي دوربين، زاويه‌هاي بهتري را براي عكسبرداري پيدا كنيد. يا مثلا دوربين را بالاي سر يا جلوي سينه‌ خود نگاه داريد. دور شدن از سوژه در هر حالت مي‌تواند شدت تغيير زاويه را ملايم‌تر كند. فرقي نمي‌كند؛ مهم اين است كه هم سطح صورت نباشد. يكي از بهترين زاويه‌هاي عكسبرداري پرتره از كودكان اين است كه روي زمين دراز بكشيد و دوربين را كمي پايين‌تر از صورت او نگاه داريد.

(نكته منظره‌اي: يكي از زيباترين زواياي عكسبرداري از كوه‌ها هنگامي به وجود مي‌آيد كه به پشت، روي زمين بخوابيد و دوربين را رو به آسمان بگيريد).

‌دوربين را هم‌سطح كمرتان نگاه داريد و در حالي كه راه مي‌رويد، عكس بگيريد. احتمالاً برخي از عكس‌هايتان محو خواهند بود، اما برخي ديگر از آن‌ها بسيار زيبا مي‌شوند. اين كار به‌ويژه در زمان عكسبرداري از مكان‌هاي مربوط به گردشگري و در نور روز بسيار كاربرد دارد. بهتر است در اين حالت فاصله‌ شما از خود محل به گونه‌اي باشد كه سوژه اصلي (مثلا ساختمان قديمي آن) در تصوير بگنجد.

هنگامي كه از يك سوژه با خطوط موازي زياد عكسبرداري مي‌كنيد (مثل يك ديوار يا پرچين)، دوربين را با زاويه 45 درجه از سطح قائم نگاه داريد تا جلوه‌اي زاويه‌دار به تصوير بدهد. اين كار حالت زيباتري نسبت به زاويه مستقيم دارد.‌

هنگامي كه يك زاويه خوب پيدا مي‌كنيد، هرگز تصور نكنيد با قرار گرفتن در آن ممكن است ديگران درباره شما چه فكري كنند. زاويه خوب براي شما ماندگارتر از تصور افراد نا‌آشنا است. سعي كنيد با نشان دادن نتيجه عكس روي‌LCD دوربين، امكان تماشاي زاويه زيبايتان را به آن‌ها نيز بدهيد.‌

زاويه‌اي در حدود 30 درجه بالاتر يا پايين‌تر از سطح چشم براي عكس‌هاي پرتره بسيار مناسب است، اما هرگز زاويه‌هاي پايين‌تر از اين سطح را براي افراد چاق به كار نبريد. نتيجه عكس، سوژه را بسيار بزرگ‌تر از اندازه واقعي نشان خواهد داد. دقيقاً به همين دليل عكاسان حرفه‌اي براي بزرگ‌تر نشان دادن چيز‌هاي كوچك، روي زمين دراز مي‌كشند و از سوژه رو به بالا عكس مي‌گيرند.

بهترين عكس‌هاي پرتره معمولاً هنگامي ثبت مي‌شوند كه نگاه سوژه (به طور طبيعي و نه با چرخاندن مصنوعي گردن) به سوي ديگري است. اما اگر سوژه‌ شما دقيقاً داخل دوربين نگاه مي‌كند، حداقل سعي كنيد زاويه‌اي بالاتر يا پايين‌تر را انتخاب كنيد.

اين‌ها تجربه‌هاي شخصي من و برخي از همكارانم بود.
پيدا كردن يك زاويه مناسب در اكثر اوقات بستگي به خود سوژه و ارتفاع آن دارد. اما يك قانون كلي را فراموش نكنيد: <هرگز زاويه‌اي را انتخاب نكنيد كه همه آن را مي‌بينند!>

غروب دل‌پذير

امير ياري
نشريه عصر شبکه
اشاره :
اين شماره به سراغ يكي از آموزش‌هاي بسيار جالب اسكاتي (Scott Kelby) رفتيم. در شماره قبل درباره او و كتاب‌هايي كه نوشته است، توضيح داديم. او نويسنده پرطرفدارترين كتاب‌هاي آموزشي است و يكي از بزرگان فتوشاپ به حساب مي‌آيد.

اين آموزش هم از يكي از جديدترين كتاب‌هاي اسكاتي با نام Scott Kelby's 7-Point System for Adobe Photoshop CS3 از انتشارات Peachpit Press (همان مؤسسه‌اي كه كتاب‌هاي آموزشي 24 ‌ساعته را منتشر مي‌كند) انتخاب شده است.

سطح آموزش متوسط است و در آن درباره كار روي يك عكس در Camera Raw فتوشاپ آموزش داده مي‌شود. اين آموزش خصوصاً براي كساني كه دوربين‌ديجيتال آن‌ها داراي فرمت خام (RAW) است، بسيار سودمند خواهد بود. اما در صورتي كه با فايل‌هاي خام آشنا نيستيد، مي‌توانيد از نسخه CS3 برنامه فتوشاپ استفاده كنيد. در نسخه CS3 فتوشاپ مي‌توانيد از Camera Raw براي كار روي فرمت‌هاي JPEG ،TIFF و غيره هم استفاده كنيد.

در اين آموزش به شما ياد مي‌دهيم چطور يك غروب دلپذير بسازيد. البته از يك عكس سايه‌دار معمولي. فرض كنيد شما چنين عكسي را روي كامپيوترتان داريد.

اگر مي‌خواهيد دقيقاً از تصوير اين آموزش استفاده كنيد، مي‌توانيد تصوير مورد نظر را از آدرس:www.shabakeh-mag.com/download دانلود كنيد.

اگر عكس شما RAW است، به طور خودكار در برنامه Cmarea Raw باز مي‌شود. اما اگر JPEG است و مي‌خواهيد آن را در Camera Raw باز كنيد، بايد از منوي File گزينه Open As را انتخاب كنيد.

از فرمت‌هاي قابل انتخاب در پنجره Open As فرمت Camera Raw را انتخاب كنيد. سپس OK كنيد. بلافاصله فايل JPEG شما در Camera Raw باز مي‌شود. (تصوير 1)

اين عكس زيبا است. اما مي‌خواهيم جلوه‌اي رؤيايي‌تر به اين عكس غروب بدهيم. ابتدا با كمي تغيير در تراز سفيدي (White Balance)، كمي عكس را گرم‌تر مي‌كنيم. اگر فرمت عكس RAW بود، مي‌توانستيد با انتخاب يكي از پيش‌گزينه‌هاي Shade از منوي بازشوي White Balance تزار سفيدي مورد نظرتان را انتخاب كنيد.

اما از آن جائي كه فرمت عكس Jpeg (و تنها پيش‌گزينه مورد انتخاب Auto) است، بايد به صورت دستي اين كار را انجام دهيد. متغير Temperature را به سمت راست و روي مقدار 60+ بكشيد و مقدار متغير Tint را هم به همين شكل تا 11+ افزايش دهيد. (تصوير 2)

حالا رنگ عكس بيشتر به هواي غروب نزديك شده است. اما هنوز نور محيط كمي روشن‌تر از حد معمول است. بنابراين كمي مقدار نور را كاهش مي‌دهيم. اين كار بسيار ساده است. فقط كافي است متغير Exposure را به سمت چپ بكشيد.

مقدار  1.80- براي اين تصوير كافي است. براي تغيير اين متغير‌ها هم مي‌توانيد متغير را با موس حركت دهيد و هم مي‌توانيد مقدار مورد نظرتان را به صورت دستي در كادر عددي تايپ كنيد. (تصوير 3)

براي افزودن جلوه سايه تصوير، بايد متغير Black (سايه‌هاي تصوير) را افزايش دهيد. البته فقط كمي افزايش كافي است. اين متغير بسيار قدرتمند است و موجب افزايش شديد سايه‌هاي تصوير مي‌شود. اين كار را تا جايي انجام دهيد كه جزئيات عكس در تاريكي سايه‌ها گم شود. در اين مثال مقدار Black را تا 41 افزايش دهيد. (تصوير 4)

براي افزايش چگالي رنگ محيط مي‌توانيد از گزينه Vibrance استفاده كنيد. البته برخي اوقات گزينه Saturation هم مي‌تواند چگالي رنگ را افزايش دهد. من از Vibrance استفاده مي‌كنم. چون اين گزينه روي اشباع رنگ‌هايي را كه داراي چگالي كمتر هستند بيشتر تأثير مي‌گذارد و مانند Saturation رنگ‌ها را تشديد نمي‌كند.

در اين مثال مقدار Vibrance را تا 45+ افزايش دهيد. حالا كار ما با Camera Raw تمام شده است. دكمه Ok را كليك كنيد تا عكس در فتوشاپ باز شود.(تصوير 5)

بعد از اين كه عكس در فتوشاپ باز شد، بايد كمي بخش بالايي عكس را تيره‌تر كنيد. (تقريباً شبيه به يك گرادينت تيره به روشن كه در آسمان هم به طور طبيعي وجود دارد).

دكمه D را روي صفحه كليد فشار دهيد تا رنگ‌هاي پيش‌فرض فتوشاپ يعني سياه براي پيش زمينه و سفيد براي پس‌زمينه انتخاب شوند.

سپس در پايين پالت لايه‌ها روي آيكون Create New Adjustment Layer كليك كنيد و از منوي باز شده گزينه Gadient را انتخاب كنيد.(تصوير 6)

هنگامي كه كادر محاوره‌اي radient Fill باز شد، زمينه تيره به روشن تصوير، به جاي اين كه از آسمان به زمين باشد، از زمينه به آسمان است (اين تنظيمات پيش فرض برنامه است).

بنابراين لازم است با كليك كردن گزينه everse كه در تصوير با دايره قرمزرنگ نشان داده شده است، جهت گرادينت را برعكس كنيد. سپس OK كنيد. (تصوير 7)

اگر احساس مي‌كنيد كه تيرگي آسمان بيش از اندازه به زمين نزديك شده است، مي‌توانيد در همان كادر محاوره‌اي Gradient Fill قبل از اين كه OK كنيد، روي تصوير نمونه كوچك خود گرادينت كليك كنيد تا ويرايش‌گر آن باز شود.

در اين پنجره مي‌توانيد رنگ گرادينت و يكنواختي آن را تغيير دهيد. مثلاً مي‌توانيد مثلث سفيد رنگ بالاي نوار نمونه گرادينت را بگيريد و به سمت چپ بكشيد.

البته شكل دقيق گرادينت به صورت زنده نشان داده نمي‌شود و حتماً بايد دكمه موس را رها كنيد تا تأثير جابجايي نقاط رنگ را روي گرادينت مورد نظر ببينيد (من خودم هم نمي‌دانم چرا اين طوري است!). بنابراين با كليك كردن و كشيدن آن مثلث سفيد رنگ به سمت چپ احتمالا ً از تيرگي آسمان هم كاسته مي‌شود. حالا در هر دو كادر محاوره‌اي OK كنيد. (تصوير 8)

براي اين‌ كه گرادينت تيرگي به جاي پوشاندن بخشي از آسمان، با رنگ زيرين خود تركيب شود، در پالت لايه‌ها جلوه آميختگي لايه Gradient را به Soft Light تغيير دهيد.

براي تغيير جلوه آميختگي يك لايه بايد آن لايه انتخاب شده باشد و سپس روي منوي بازشويي كه در حالت عادي گزينه Normal را نشان مي‌دهد (بالاي پالت لايه‌ها)، كليك كنيد و از منوي باز شده گزينه مورد نظرتان را برگزينيد.

سپس از منوي Layers در بالاي پنجره اصلي فتوشاپ گزينه Flatten All Layers را كليك كنيد تا تمام لايه‌هاي تصوير يكي شوند. (تصوير 9)

حالا كافي است كمي كنتراست عكس را افزايش دهيد. براي اين كار از همان آيكون Create New Adjustment Layer، از پالت لايه‌ها گزينه Brightness/Contrast را كليك كنيد.

در كادر محاوره‌اي آن كمي مقدار Brightness را كمتر كرده و كمي هم گزينه Contrast را افزايش دهيد. با اين كار سايه‌هاي تصوير تيره‌تر شده و اختلاف رنگ بين آن‌ها و روشنايي آسمان بيشتر مي‌شود. در نتيجه عكس جلوه بيشتري پيدا مي‌كند. (تصوير 10)

در مرحله آخر هم مي‌توانيد از منوي Filter كمي عكس را sharp كنيد تا زيباتر شود. در اين آموزش ياد گرفتيد چطور با منو‌هاي Camera Raw كار كنيد و همچنين از روش‌هاي غير مخرب براي تغيير جلوه عكس استفاده كنيد

ایجاد رد پا

امير ياري
نشريه عصر شبکه - 
اشاره :
اين شماره يك آموزش برفي را برايتان كار كرده‌ايم. در اين آموزش ياد مي‌گيريد چطور روي سطوح صاف و يك‌دست مناظر سفيد، ردپا ايجاد كنيد. اگرچه ما در اين‌جا براي آموزش تكنيك‌هاي فتوشاپ از سطح كف كفش استفاده كرده‌ايم، اما شما مي‌توانيد به همين شيوه ردپاي اغلب جانوران را نيز كار كنيد. مطمئناً نتيجه آن برايتان جالب خواهد بود.

در اولين قدم بايد يك عكس خوب از سطح كف يك كفش داشته باشيد. مي‌توانيد پوتين‌تان را روي ميز قرار داده و از ته آن عكس بگيريد يا مثلا ً از يك تصوير آماده استفاده كنيد. اگر عكس گرفتيد و بعد احساس كرديد كه كنتراست تصوير به اندازه كافي نيست، مي‌توانيد با استفاده از فرمان Ctrl+L) Image>Adjustments>Levels) تصوير را كمي روشن‌تر و كنتراست آن را بيشتر كنيد. ترجيحاً سعي كنيد عكس را در پس‌زمينه‌اي تك‌رنگ با رنگي متضاد با كف كفش بگيريد كه بعداً بتوانيد به راحتي آن را جدا كنيد. (تصوير 1)

حالا بايد كفش را از زمينه آن جدا كنيد. اگر از فتوشاپ CS3 استفاده مي‌كنيد، مي‌توانيد براي اين كار از ابزار فوق‌العاده جالب Quick Selection استفاده كنيد. شيوه استفاده از اين ابزار هم همانند عصاي جادويي بر اساس جدا كردن رنگ‌ها است. اما روش انجام اين كار بسيار جالب‌تر است. كافي است نوك قلم آن را روي يك منطقه بگذاريد، كليك كرده و بكشيد. در همان حال كه نوك ماوس را حركت مي‌دهيد، مناطق زير نوك قلم آن به سرعت انتخاب مي‌شوند. (تصوير2)

پس از انتخاب دورتادور كف كفش، با فشردن كليد‌هاي Ctrl+C روي صفحه‌كليد، آن را در حافظه كپي كنيد. بعد عكس پس‌زمينه‌اي كه مي‌خواهيد روي آن كار كنيد را باز كرده و با فشردن دكمه‌هاي Ctrl+V كف كفش را روي آن Paste كنيد. تصوير كف كفش بلافاصله روي يك لايه جديد روي عكس پس‌زمينه قرار مي‌گيرد. اما از آن‌جائي كه احتمالاً  اندازه آن بزرگ‌تر از عكس زمينه‌ است، مجبوريد اندازه آن را كمي كاهش دهيد. (تصوير3)

براي كاهش اندازه لايه رويي يا همان كف كفش مي‌توانيد از فرمان تغيير اندازه استفاده كنيد. دكمه‌هاي Ctrl+T را فشار دهيد تا كادر تغيير اندازه لايه دورتادور لايه مذكور ايجاد شود. اگر اين دكمه‌ها را فشار مي‌دهيد و هيچ اتفاقي نمي‌افتد يا با پنجره خطا روبه‌رو مي‌شويد، احتمالاً لايه كفش يا همان لايه جديد بالايي فعال نيست يا برعكس لايه زمينه فعال است. حتماً بايد پيش از اين كار لايه كفش فعال باشد. هنگامي كه كادر‌تغيير اندازه را دورتادور لايه ديديد، مي‌توانيد گوشه‌هاي آن را با ماوس گرفته و به سمت داخل ببريد تا لايه كوچك‌تر شود. نكته: براي اين‌كه در هنگام تغيير اندازه يك لايه، نسبت ابعاد آن به هم نخورد (يعني شكل درازتر و پهن‌تر نشود) بايد در هنگام تغيير اندازه دكمه Shift را نگاه داريد. (تصوير 4)

پس از اين‌كه لايه كفش را كوچك كرديد، بدون اين‌كه از وضعيت تغيير اندازه خارج شويد، در همان حال كه كادر تغيير اندازه دورتادور لايه قرار دارند، روي لايه راست كليك كنيد. از منوي باز شده گزينه Prespective را انتخاب كنيد. حالا لازم است طوري به عكس پرسپكتيو بدهيم كه به نظر بيايد روي زمين برفي خوابيده است. مثلاً اگر كفش به صورت افقي روبروي شما است، بايد وجه عقبي عكس را كمي پرسپكتيو بدهيد تا دورتر به نظر برسد. براي اين كار يكي از گوشه‌هاي بالايي تصوير را بگيريد و به گوشه افقي روبروي آن نزديك كنيد. سپس Enter كنيد. (تصوير5)

اين كفش هنوز چندان قابل باور نيست. براي اين‌كه سطح رنگي كفش با كف برفي زمين يكسان شود، بايد جلوه آميختگي لايه آن را به Soft Light يا Hard Light تغيير دهيد. براي تغيير جلوه آميختگي يك لايه بايد آن لايه در پالت لايه‌ها فعال باشد. بعد در بالاي همان پالت منوي بازشويي را كه فعلاً روي Normal قرار دارد، باز كرده و يكي از گزينه‌هاي فوق را انتخاب كنيد. در اين تصوير مي‌بينيد كه Opacity يا شفافيت لايه را نيز به 25 درصد كاهش دادم. (تصوير 6)

همان‌طور كه ديده‌ايد رد كفش روي برف اگرچه از نظر اندازه يكسان است، اما هر يك از رد كفش‌ها ممكن است بسته به حالت زمين شكل متفاوتي نسبت به ديگري باشد. براي اين‌كه سطح رد كفش را به يك جهت شيب بدهيد يا مثلاً لبه‌هاي آن را كمي برجسته يا فرورفته كنيد، مي‌توانيد از فرمان تغيير شكل Warp استفاده كنيد. به همان شيوه مرحله 4 (Ctrl+T) كادر تغيير شكل را دورتادور لايه كفش ايجاد كرده و از منوي آن گزينه Warp را انتخاب كنيد (يعني روي كادر راست كليك كرده و از همان منويي كه Prespective را انتخاب كرديد، گزينه Warp را كليك كنيد). سپس لبه‌هاي كادر را كه حالا شطرنجي شده است بگيريد و به سمت مورد نظر بكشيد. بعد Enter كنيد. (تصوير 7)

اگر از ردپايي كه ساخته‌ايد راضي هستيد، دكمه‌هاي Ctrl+J را روي صفحه‌كليد فشار دهيد تا يك كپي از روي آن ساخته شده و روي يك لايه جديد قرار گيرد. بعد ابزار Move يا جابجايي (V) را انتخاب كرده و آن را جابجا كنيد. چون رد كفش‌ها دو به دو قرينه هم هستند، بايد اين رد كفش جديد را قرينه كنيد. مگر اين‌كه فكر كنيم كه شخصي كه از آن‌جا حركت كرده است، به صورت لي‌لي تنها با يك پا راه مي‌رفته است! براي همين بايد باز هم با گزينه Ctrl+T كادر تغيير اندازه لايه را دور لايه ايجاد كرده، روي آن راست كليك كنيد و گزينه Flip Vertical را كليك كنيد. ممكن است دوباره لازم شود از فرمان Prespective استفاده كنيد. اين مورد كاملاً به شكل كفش شما بستگي دارد. (تصوير 8)

به همين ترتيب مي‌توانيد با ايجاد چند لايه مختلف از همين رد پاها، يك رد پاي طولاني درست و حسابي ايجاد كنيد. اگرچه رد پاها به نظر خوب مي‌رسند، اما توجه داشته باشيد كه معمولاً ردپاها روي برف اين‌قدر تخت نيستند. رد پا يعني گودي جاي قدم‌ها روي برف. توجه كنيد كه در اين‌جا اگرچه ردپاها كاملاً با سطح برف آميخته شده‌اند، اما هيچ گودي روي آن‌ها ديده نمي‌شود. براي ايجاد گودي روي هر يك از لايه‌ها، لازم است يكي از سطوح تيره‌تر شده و سطح روبروي آن در صورت نياز كمي روشن‌تر شود. ابزاري كه براي تيره‌تر كردن قسمتي از تصوير به كار مي‌رود، ابزار O) Burn) است. اين ابزار را برداريد. سپس از نوار تنظيمات آن يك قلم مو با لبه‌هاي نرم‌انتخاب كنيد. (تصوير 9)

حال مي‌توانيد لايه زمينه را انتخاب كنيد و با ابزار Burn لبه‌هاي كناري ردپاها را تيره كنيد يا اصطلاحاً بسوزانيد. برعكس با نگاه داشتن دكمه Alt مي‌توانيد با همين ابزار لبه‌هاي روبروي آن‌ها را نيز كمي روشن‌تر كنيد تا گود‌‌شدن مكان ردپاها بيشتر نمايان شود.

اين كار را براي تمام لايه‌هاي ديگر نيز تكرار كنيد. حالا ردپا‌هاي تصوير طبيعي شده‌اند. چه عكس زيبايي شد. در اين آموزش ياد گرفتيد كه چطور از فرمان‌هاي تغيير اندازه و تغيير وضعيت لايه استفاده كنيد. تا آموزش بعد. خسته نباشيد. (تصوير 10)

10 روش بـرای افزایش سرعت فتوشـاپ

مير ياري
نشريه عصر شبکه

اشاره :
نخستین کاری که پس از نصب فتوشاپ باید انجام دهید، این است که از منوی Edit>Preferences پنجره تنظیمات اصلی برنامه را باز کرده و آن‌ها را مطابق دلخواه خود تنظیم کنید، اما همین نکته ساده یکی از آن مواردي است که اغلب طراحان توجهی به آن نمی‌کنند.

نخستین کاری که پس از نصب فتوشاپ باید انجام دهید، این است که از منوی Edit>Preferences پنجره تنظیمات اصلی برنامه را باز کرده و آن‌ها را مطابق دلخواه خود تنظیم کنید، اما همین نکته ساده یکی از آن مواردي است که اغلب طراحان توجهی به آن نمی‌کنند.

با این‌کار می‌توانید کارایی نرم‌افزار فتوشاپ را بهبود ببخشید. به خصوص اگر از کامپیوتر‌های نه‌چندان قدرتمند استفاده می‌کنید، تغییر دادن تنظیمات پیش‌فرض این برنامه برای شما بسیار ضروری است. اگر تا به حال این تنظیمات را تغییر نداده‌اید یا اگر می‌خواهید تنظیمات قبلی خود را دوباره بررسی کنید، در اینجا ده ترفند مهم و کاربردی را به شما معرفي مي‌کنيم تا توسط آن‌ها سرعت فتوشاپ‌ خود را افزایش دهید.

»» تعداد مراحل تاریخچه را تنظیم کنید

 

تصوير 1 

احتمالاً شما هم بارها و بارها از امکانات پالت تاریخچه استفاده کرده‌اید. این پالت، فهرستي از مراحل عملیات انجام شده روی عکس را در خود ذخیره می‌کند و می‌توانید با زدن دکمه‌های Ctrl+Z یا کلیک کردن روی هر مرحله از داخل پالت، يک یا چند گام به عقب برگردید.

این قابلیت فتوشاپ بسیار کاربردی است، اما دقت داشته باشید که ذخیره کردن تعداد زیادی از مراحل می‌تواند موجب کند شدن سرعت فتوشاپ شود.

تعداد مراحل پیش‌فرض برنامه، بيست مرحله است، اما برخی از کاربران سعی می‌کنند با بالا بردن این تعداد از داخل تنظیمات اصلی برنامه، درصد خطا را هنگام کار کاهش دهند. بسته به امکانات کامپیوترتان می‌توانید این گزینه را از مسیر Edit>Preferences>Performance تغییر دهید. پیشنهاد می‌کنیم اگر مقدار حافظه کامپیوترتان کمتر از دو گیگابایت است، به جای افزایش تعداد مراحل ذخیره شده، از قابلیت Snapshotهای پالت تاریخچه استفاده کنید (تصوير 1).

»» چه مقدار Cache Level نیاز دارید؟

 

تصوير 2 

تنظیمات Cache Levels نیز در مسیر Edit>Preferences>Performance و دقیقاً زیر تنظیمات پالت تاریخچه قرار دارند. این تنظیمات هیستوگرام و زماني که طول مي‌کشد تا تغییر انجام شده روی یک تصویر دوباره روی صفحه به نمايش درآيد را تعیین می‌کند. به صورت پیش‌فرض، شش مرحله برای Cache Level تعیین شده است که این تعداد در نهایت می‌تواند تا هشت مرحله افزایش یابد.

بدیهی است که افزایش این مقدار موجب بالا رفتن سرعت پردازش تغییرات می‌شود. این تنظیمات به خصوص هنگامي که با عکس‌هایی با دقت بالا کار می‌کنید، بسیار مؤثر است. همچنین هنگامي که روی اندازه نمایش کوچک‌تر (به عنوان مثال، پنجاه درصد) کار می‌کنید، باز هم همین تنظیمات برای پردازش عکس‌ها در اندازه کوچک‌تر (Down Sampling) نیز استفاده می‌شود.

اگر مقدار حافظه کامپیوترتان بیش از دو گیگابایت است و معمولاً روی عکس‌هایی با دقت بالا (مانند عکس‌هایی که با دوربین‌های دیجیتال خودتان می‌گیرید) کار می‌کنید، بهتر است مقدار Cache Levels را تا هشت افزایش دهید، اما اگر مقدار حافظه کامپیوترتان زیاد نیست و همچنین اگر روی عکس‌های با دقت پايين (يک تا سه مگابایت) کار می‌کنید، کاهش مقدار Cache Levels تا يک یا دو، انتخاب بهتری برای شما خواهد بود، زیرا می‌توانید به سرعت به جای Cache کردن عکس‌ها، آن‌ها را ذخیره کنید (تصوير 2).

»» حواستان به مقدار حافظه مصرفی باشد

 

تصوير 3 

فتوشاپ عاشق حافظه (RAM) است و اگر جلوی آن را نگیرید تا آخرین بیت حافظه کامپیوترتان را مصرف خواهد کرد. بنابراین باید «مقدار حافظه‌ای که به فتوشاپ اختصاص می‌دهید را محدود کنید». تنظیمات مربوط به محدود کردن مقدار حافظه مصرفی نیز در Edit>Preferences>Performance قرار دارد. مقدار حافظه کلی سیستم در این قسمت نمایش داده می‌شود.

اگر هنگامي که از نرم‌افزار فتوشاپ استفاده می‌کنید، برنامه‌های دیگری را باز نمي‌کنید (به‌عنوان مثال، Firefox برای جست‌وجو در اینترنت یا Media Player برای گوش دادن موسیقی و...) و همچنین اگر مقدار حافظه کامپیوترتان حدود دو تا سه گیگابایت است، می‌توانید این درصد را تا 75-80 درصد نیز افزایش دهید. در غیر این صورت بهتر است این مقدار را از پنجاه درصد بالاتر نبرید (تصوير 3).

»» از Scratch Disk مناسب استفاده کنید

 

تصوير 4

فتوشاپ می‌تواند به همان صورتي که از حافظه استفاده می‌کند، بخشی از حافظه ثابت کامپیوتر را نیز به‌عنوان یک حافظه جانبی به کار گیرد. برنامه فتوشاپ این حافظه را Scratch Disk می‌نامد.

به صورت پیش‌فرض این حافظه از درایو ویندوز یا (معمولاً) همان درایو C کسر می‌شود، اما درایو C به‌طور معمول فضای خالی چنداني ندارد و استفاده از فضای خالی آن به‌عنوان Scratch Disk موجب کند شدن کل سیستم می‌شود.

بنابراین بهتر است درایو پیش‌فرض را به یکی از درایوها‌ی دیگر (با فضای خالی بیشتر) تغییر دهید و همین‌طور ترتیب درایوها را طوری تنظیم کنید (با دکمه‌های مثلثی شکل سمت راست فهرست) که درایو C آخرین درایو باشد (تصوير 4).

»» قابلیت پیش‌نمایش فونت‌ها را خاموش کنید

 

تصوير 5

کاربران فتوشاپ، به خصوص طراحان، علاقه دارند فونت‌های زیادی را روی کامپیوترشان نصب کنند تا همیشه هنگام کار فونت‌هاي موردنياز را در دسترس داشته باشند. هنگامي که در فتوشاپ روی منوی فونت‌ها کلیک می‌کنید، به محض باز شدن این منو، پیش‌نمایشی از فونت‌های در دسترس به نمایش در می‌آید. خاموش کردن پیش‌نمایش فونت‌ها می‌تواند تأثیر زیادی روی بالا رفتن کارایی فتوشاپ داشته باشد.

برای این‌کار به مسیر Edit>Preferences>Type رفته و مانند آنچه در تصویر می‌بینید، گزینه «Font Preview Size» را غیرفعال کنید (تصوير 5).

»» خاموش کردن تصاویر کوچک (Thumbnails) داخل پانل‌ها

 

 تصوير 6

فراهم کردن پیش‌نمایش لایه‌ها در پانل‌لایه‌ها و همچنین در پانل‌های دیگر مانند Channels و Paths موجب استفاده از حافظه می‌شود. به خصوص هنگامي که روی لایه‌های مختلف عکس کار می‌کنید، فتوشاپ برای هر تغییر جدید، لایه‌های مربوط به آن را نیز دوباره پردازش می‌کند و با افزایش تعداد لایه‌های تصویر موجب استفاده بیشتر از حافظه می‌شود.

در صورت تمايل مي‌توانيد این پیش‌نمایش‌ها را به‌طور کل خاموش کنید، دست‌کم کوچک‌ترین اندازه ممکن را برای آن‌ها انتخاب کنید.

برای این‌کار باید در هر پانل‌، منوی Panel Options را باز کرده و مانند تصویر، گزینه None یا کوچک‌ترین اندازه را انتخاب کنید (تصوير 6).

»» از فرمان Purge استفاده کنید

 

تصوير 7

هنگامي که در حال کار هستید، فتوشاپ اطلاعات تصویر برای فرمان Undo، حافظه موقت یا Clipboard و مراحل تاریخچه را ذخيره می‌کند.

این اطلاعات موجب مصرف حافظه می‌شود، به خصوص اگر زمان زیادی را روی یک عکس صرف کنید یا این‌که تعداد مراحل زیادی را برای تاریخچه اختصاص داده باشید، این مصرف حافظه زیاد خواهد بود. برای کاهش اطلاعاتی که موجب مصرف حافظه می‌شوند، به مسیر

(Edit>Purge>(option بروید. منظور از Option حافظه موردنظر شما برای خالی شدن است. توجه کنید که در صورت حذف هر یک از اطلاعات، دیگر امکان دسترسی به آن‌ها را نخواهید داشت (تصوير 7).

»» قابلیت هماهنگی فایل‌های PSD و PSB را روشن کنید

 

تصوير 8

‏Maximize PSD and PSB File Compatibility قابلیتی در فتوشاپ است که به موجب آن، یک نسخه کپی یکی‌شده از لایه‌ها (Flattened Copy) همراه فایل ذخیره می‌شود تا اطمینان پیدا کنید که فایل PSD یا PSB شما که در نسخه جدید فتوشاپ ذخیره شده است، در نسخه‌های قدیمی‌تر نیز بدون مشکل باز خواهد شد. این‌کار اندکی موجب زیادتر شدن حجم فایل‌های شما می‌شود.

در ضمن اگر بخواهید از قابلیت Edit in Photoshop نرم‌افزار لایتروم (Photoshop Lightroom) استفاده کنید، باید حتماً این گزینه روشن باشد. برای تغییر این گزینه به مسیر Photoshop>Preferences>File Handling بروید (تصوير 8).

»» فتوشاپ خود را شلوغ نکنید

 

تصوير 9 

اگرچه روی اینترنت الحاقات رایگان (و در ایران در DVDهای فروشگاه‌ها الحاقات غیررایگان) زیادی را می‌توانید پیدا کنید، اما باید مراقب باشید که این تعداد از امکانات جانبی در دسترس (فونت‌ها، قلم‌موها، شکل‌های آماده، استایل‌ها، پلاگین‌ها و...) نباید شما را فریب دهند.

فتوشاپ خود را خلوت نگه دارید. قرار نیست هر چه در دسترس شما است روی فتوشاپ نصب کنید. نصب تعداد زیادی پلاگین و الحاقات جانبی، موجب کند شدن کارایی فتوشاپ می‌شود. حرفه‌ای‌ها ترجیح می‌دهند تنها چند پلاگین را روی فتوشاپ نصب کرده و از همان چند گزینه هزاران نتیجه مختلف را به دست آورند (تصوير 9).

»» بازگرداندن تنظیمات اولیه فتوشاپ

 

تصوير 10  

اگر تنظیمات فتوشاپ خود را طوری تغییر داده‌اید که برای شما دردسر ساز شده است، احتمالاً این ترفند کوچک برای شما مفید خواهد بود. هنگامي که برنامه در حال اجرای دوباره است، دکمه‌های Alt+Ctrl+Shift را نگه دارید.

با این‌کار به محض بالا آمدن فتوشاپ، از شما سؤال می‌شود که آیا می‌خواهید فایل تنظیمات برنامه حذف شده و برنامه با تنظیمات پیش‌فرض اولیه اجرا شود؟ در صورت OK کردن این پرسش، تمام تنظیمات تغییریافته حذف شده و فتوشاپ را با تنظیمات اولیه آن مشاهده خواهید کرد (تصوير 10).

Adobe Bridge

ديگر به ACDSee نيازي نداريد!

امير ياري
نشريه عصر شبکه
اشاره :
از آن روزهايي كه تنها برنامه به درد بخور براي ديدن عكس ACDsee بود، مدت‌ها گذشته است. يادش به خير. نسخه‌هاي دو و سه آن بود كه براي اولين بار نصبش كردم و قابليت‌هاي نمايش عكس آن خيلي برايم جالب بود. اما كاربران فتوشاپ ديگر براي ديدن فايل‌هاي گرافيكي‌شان نيازي به اين برنامه ندارند. اگر يكي از نسخه‌هاي جديد فتوشاپ (CS2 يا CS3) را نصب كرده باشيد، احتمالاً ديده‌ايد كه در منوي Start كنار برنامه Photoshop CS3 يك برنامه ديگر با آيكون قهوه‌اي رنگ هم به نام Bridge نصب شده است. اين برنامه «پل» است. پلي ميان تمام برنامه‌هاي ادوبي.

Adobe Bridge

 

بريج يا Bridge در حقيقت نسخه تكامل‌يافته File Browser در فتوشاپ است. File Browser در نسخه‌هاي قبلي به صورت يك پالت در كنار پالت‌هاي ديگر فتوشاپ قرار داشت. اما حالا ديگر وجود ندارد و در عوض با فشردن دكمه‌هاي Ctrl+Shift+O مي‌توانيد از داخل فتوشاپ هم بريج را باز كنيد.

هنگامي كه براي نخستين بار بريج را باز مي‌كنيد، رابط كاربري آن با زمينه سياه و نمودار‌ها و پالت‌هاي فراوان كمي گيج‌كننده به نظر مي‌رسد.

نگران نشويد! اين برنامه براي ديدن فايل‌هاي گرافيكي‌تان است. البته مي‌توانيد از منوي Start و كليك كردن آيكون آن، مستقيماً  خود برنامه را بدون فتوشاپ يا هر برنامه ديگر Creative Suite باز كنيد. (تصوير 1)

پالت‌ها در ابتدا كمي گنگ هستند. مي‌توانيد آن‌هايي را كه دوست داريد، نگاه داريد و پالت‌هاي ديگر را جابه‌جا يا حذف نماييد. دقيقاً همانند پالت‌هاي فتوشاپ، در اين‌جا هم مي‌توانيد با كشيدن و رها كردن آن‌ها را از هم جدا كنيد، با هم يكي كنيد يا تغيير اندازه دهيد.

همچنين همانند فتوشاپ، با فشردن دكمه ‌Tab روي صفحه كليد، مي‌توانيد موقتاً همه پالت‌ها را مخفي و مجدداً آشكار كنيد. پيشنهاد مي‌كنم براي اين‌كه از اين به بعد راحت‌تر با بريج كار كنيد، با فشردن همزمان دكمه‌هاي Ctrlو F1 تا F6 يكي از محيط‌هاي كاري را كه به محيط مورد نظرتان نزديك است، انتخاب كنيد.

بعد پالت‌ها را مطابق سليقه‌تان بچينيد و نهايتاً محيط اختصاصي‌خودتان را از طريق گزينه Window>Workspace>Save Workspace با ميانبر مخصوص خودتان (مثلاً Ctrl+F7) ذخيره كنيد. (تصوير 2)

در پنجره اختصاصي، دو پانل پر كاربرد Folders و Filter در سمت چپ قرار دارند و تصوير كوچك عكس‌ها در يك Filmstrip در پايين پنجره نمايش داده مي‌شود. ضمناً با انتخاب هر عكس، تصوير بزرگ آن را در پنجره مياني مي‌بينم. پالت Folder همان‌طور كه از نام آن پيدا است براي انتخاب پوشه‌هاي حاوي عكس است.

مي‌توانيد My Comuter را باز كرده و پوشه مورد نظرتان را بگيريد و بكشيد و روي پنجره اصلي بريج رها كنيد تا بلافاصله همه عكس‌هاي آن در برنامه نمايش داده شوند. اگر عكس‌هاي كوچك پانل Content به نظرتان كوچك است، ميله‌بار باريكي كه زير آن است را بگيريد و بكشيد يا روي قسمتي از آن يا يكي از دو مربع كوچك ابتدا يا انتهاي آن كليك كنيد. (تصوير 3)

توجه داشته باشيد كه اين برنامه مخصوص ادوبي است. بنابراين طبيعي است كه برخي از آن قابليت‌هاي به صورت پيش‌فرض روي برنامه‌هاي ادوبي تنظيم شده باشند.

به عنوان مثال با دوبار كليك كردن روي هر يك از فرمت‌هاي عكس در بريج، بلافاصله همان عكس در فتوشاپ باز مي‌شود. اگر مي‌خواهيد فقط عكس را انتخاب كنيد يا آن را به صورت بزرگ‌تر در پنجره Preview بينيد، فقط يك بار روي آن كليك كنيد.

يكي از امكانات جالب بريج Loupe نام دارد. Loupeدر حقيقت يك ذره‌بين است كه مي‌توانيد روي هر قسمت از عكس بگيريد و آن قسمت را بزرگ‌تر ببينيد. البته Loupe ابزار نيست.

هر جايي از عكس Preview كه كليك كنيد، Loupe باز مي‌شود و آن قسمت را در اندازه واقعي تصوير (پيش‌نمايش صد‌در‌صد) نشان مي‌دهد. اگر مي‌خواهيد تصوير Loupe بزرگ‌تر باشد، دكمه Scroll ماوس يا همان دكمه چرخان را بچرخانيد. (تصوير 4)

حالا حتماً فكر مي‌كنيد كه چرا پالت Filter را نگاه داشته‌ام. گاهي اوقات لازم است تعدادي عكس را از بين صدها عكسي كه در يك پوشه داريد جدا كرده و فقط آن‌ها را ببينيد و انتخاب كنيد.

مثلاً فرض كنيد براي يكي از مشتري‌ها حدود صد عكس گرفته‌ايد و قرار است وي ابتدا ده تا از آن‌ها را انتخاب كرده و بعد اندازه چاپ را جداگانه تعيين كند. در پنجره Content زير هر عكس چند نقطه مي‌بينيد. اين نقطه‌ها براي رتبه‌دهي به عكس‌ها است.

مثلاً ده عكس را انتخاب مي‌كنيد (با نگه داشتن دكمه Ctrl و كليك كردن روي آن‌ها). بعد دكمه Ctrlرا نگاه داريد و يكي از دكمه‌هاي يك تا پنج را بزنيد تا به آن‌ها بين يك تا پنج ستاره دهيد. اكنون اگر به عنوان مثال در پالت Filterروي دو ستاره كليك كنيد، تنها عكس‌هايي كه دو ستاره دارند، نشان داده مي‌شوند و بقيه عكس‌ها فيلتر مي‌شوند. با صفر هم رتبه‌ها برداشته مي‌شوند. به همين ترتيب مي‌توانيد با دكمه‌هاي شش تا نه به عكس‌ها Labelهاي رنگي هم بدهيد. (تصوير 5)

يكي از بهترين قابليت‌هاي بريج مخصوص عكاسان حرفه‌اي است. دوربين‌هاي حرفه‌اي اين افراد عكس‌ها را با فرمت خام مي‌گيرد. اين فرمت‌ها در ويندوز نمايش داده نمي‌شوند. ACDsee هم مي‌تواند آن‌ها را نشان دهد.

اما تنظيمات نور، رنگ، برش و هر آن‌چه در Camera Raw فتوشاپ روي آن‌ها ايجاد مي‌كنيد، در ACDsee نمايش داده نمي‌شود. اما در بريج هر تغييري كه روي فايل‌هاي خام با فتوشاپ انجام داده باشيد، بلافاصله نمايش داده مي‌شود. آن هم به صورت كاملاً زنده.

ضمناً اگر دوست نداريد براي تنظيمات عكس‌هاي خام حتماً فتوشاپ را باز كنيد، مي‌توانيد از منوي Edit>Preferences>General  پنجره تنظيمات بريج را باز كنيد. سپس گزينه Edits Camera Raw Settings را فعال كنيد. اكنون تنظيمات عكس‌هاي خام در Camera Raw خود بريج انجام مي‌شود. (تصوير 6)

ضمناً يك نكته‌اي را بايد فقط به كاربران CS3 يادآور شوم. تا قبل از اين نسخه، تنظيمات قدرتمند Camera Raw يا ACR فقط براي ويرايش عكس‌هام خام مورد استفاده قرار مي‌گرفت.

اما از نسخه CS3 مي‌توان از اين ويرايشگر براي كار روي عكس‌هاي عادي مثل فرمت JPEG يا TIFF هم استفاده كرد.

بنابراين اگر بعد از تنظيمات بالا ديديد كه با دو بار كليك كردن روي يك عكس JPEG عادي، در ويرايشگر ACR باز شد، تعجب نكنيد. (تصوير 7)

يكي ديگر از امكانات عالي بريج هم قابليت نمايش پي‌درپي عكس‌ها يا Slideshow است.

دكمه‌هاي Ctrl+L را بزنيد تا بلافاصله عكس‌هاي داخل پوشه يا عكس‌هاي انتخاب شده را به صورت Slideshow ببينيد.

اگر تنظيمات Slideshow را نمي‌پسنديد، مثلاً سرعت آن زياد است يا نحوه محو شدن آن را دوست نداريد، به جاي Ctrl+L، دكمه‌هاي Ctrl+Shift+L را بزنيد تا تنظيمات آن باز شود.

ضمناً زدن دكمه Space در هنگام ديدن Slideshow موجب توقف و شروع دوباره آن مي‌شود. (تصوير 8)

نهايتاً اگر مي‌خواهيد تعداد فرمت‌هاي زيادي عكس را تغيير دهيد، كيفيت آن‌ها را كم كنيد (مثلاً براي ارسال از طريق Email) يا رزولوشن آن‌ها را به اندازه خاصي كاهش دهيد، مي‌توانيد از Image Processor فتوشاپ استفاده كنيد.

براي اين كار عكس‌هاي مورد نظرتان را انتخاب كنيد، بعد از منوي Tools>Photoshop>Image Processor پنجره آن را باز كنيد. در پنجره Image Processor مي‌توانيد فرمتي كه مي‌خواهيد عكس‌ها را تبديل كنيد، انتخاب كنيد و دكمه RUN را بزنيد.

عكس‌ها در همان محل قبلي، اما در يك پوشه جديد ذخيره مي‌شوند. (تصوير 9)

بريج امكانات و ترفندهاي بسيار بيشتري دارد. اين‌ها تنها بخش كوچكي از كارآيي‌هاي اين برنامه بود كه اغلب كاربران ACDsee از آن انتظار دارند.

با وجود اين برنامه، ديگر نه به ACDsee و نه به هيچ برنامه نمايش و مديريت تصويري نيازي نداريد. راستي گفتم تصوير. فرمت‌هايي كه بريج نشان مي‌دهد فقط فرمت‌هاي گرافيكي نيستند.

فرمت‌هاي ويديويي، فرمت‌هاي طراحي، PDF به همراه چند فرمت ديگر نمايش داده مي‌شوند.

استفاده از متغيرهاي لايه براي جداكردن سوژه‌؛ ...Blend If

امير ياري
نشريه عصر شبکه
اشاره :
روش‌هاي زيادي براي تركيب تصاوير وجود دارند. قرار دادن تصاوير روي يكديگر ، پاك كردن لبه‌هاي يك تصوير و ادغام آنها در يكديگر، يكي از روش‌هاي معمول اين كار است. اما گاهي اوقات انتخاب بخشي از تصوير كه قرار است حذف شود چندان ساده نيست.

 

روش‌هاي زيادي براي تركيب تصاوير وجود دارند. قرار دادن تصاوير روي يكديگر، پاك كردن لبه‌هاي يك تصوير و ادغام آن‌ها در يكديگر، يكي از روش‌هاي معمول اين كار است، اما گاهي اوقات انتخاب بخشي از تصوير كه قرار است حذف شود چندان ساده نيست.

به‌عنوان مثال حذف آسمان دور يك ابر يا جدا كردن كف‌هاي خروشان يك موج از زمينه آب، بسيار مشكل‌تر از ادغام ساده دو تصوير است. همچنين روش نخست موجب از دست رفتن تصوير مي‌شود و به عنوان يك روش مخرب به حساب مي‌آيد.

يكي از تكنيك‌هاي غير مخرب مورد علاقه من براي حذف مناطق تاريك يا روشن كردن يك تصوير و يا در حقيقت تبديل آنها به يك منطقه شفاف، استفاده از ميله‌بارهاي لغزان Blending در داخل كادر محاوره‌اي Layer Style فتوشاپ است.

اين كنترل‌كننده‌هاي قدرتمند اغلب اوقات در كنار فرامين و كنترل‌كننده‌هاي ديگر كه در اين كادر محاوره‌اي قرار دارند، ناديده گرفته مي‌شوند و بيشتر كاربران ترجيح مي‌دهند به جاي استفاده از امكانات آن، از لايه‌ها و ماسك‌هاي لايه استفاده كنند، كه البته اين روش نيز به دليل سختي انتخاب محدوده‌اي كه قرار است ماسك شود، مشكل است. در اينجا به شما نشان مي‌دهيم چطور مي‌توانيد به سادگي از اين ميله‌بارها استفاده كنيد، بدون اين‌كه نيازي باشد محدوده موردنظر را انتخاب كنيد.

براي به تصوير كشيدن چگونگي استفاده از اين تكنيك، در اينجا دو تصوير 1و2 را با هم تركيب مي‌كنيم. تصوير اول يك رودخانه خروشان و تصوير دوم چند صدف را نشان مي‌دهد. كاربران فتوشاپ خوب مي‌دانند كه جدا كردن موج و كف آب در اين تصوير مشكل است و تركيب اين تصوير با پوسته‌هاي صدف كار ساده‌اي نخواهد بود. تصويري را كه مي‌خواهيم از تركيب اين دو به دست بياوريم، در تصوير 3 زير مي‌بينيد. در اينجا موج‌هاي آب براي ايجاد حسي طبيعي‌تر به لايه آب روي صدف‌ها اضافه شده است. (تصوير 1 و 2 و 3)

تصوير 1	تصوير 2	تصوير 3

 

 

تصوير 4 

براي ايجاد اين جلوه، ما تصوير آب رودخانه را در يك لايه جديد روي صدف‌ها قرار داده، سپس بخش‌هاي تاريك لايه را حذف كرديم. ميله‌بارهاي Blending  بهترين ابزار براي اين كار هستند. براي شروع هر دو تصوير را در فتوشاپ باز كرده و لايه رودخانه را روي يك لايه جديد روي صدف‌ها قرار دهيد. (تصوير 4)

 

تصوير 5 

به منظور استفاده از ميله‌بارهاي Blending بايد كادر محاوره‌اي Layer Style  را باز كنيد. براي اين كار روي يك فضاي خالي از نام لايه Layer1 (جايي غير از خود نام !Layer) دوبار كليك كنيد يا اين‌كه روي آيكون fx در پايين پالت لايه‌ها كليك كرده و گزينه Blending Options را انتخاب كنيد. (تصوير 5)

حال خوب به پنجره Layer Style نگاه كنيد. در پايين پنجره دو ميله بار مي‌بينيد. ميله‌بار بالايي فقط روي تصوير بالايي تأثير مي‌گذارد و بر عكس، ميله‌بار پاييني فقط روي تصوير زيرين مؤثر است. براي اين‌كه بخش‌هاي تاريك تصوير رودخانه حذف شود، ما فقط از ميله‌بار بالايي استفاده مي‌كنيم.

 

تصوير 6 

براي اين‌كه چگونگي تأثير اين ميله‌بار را ببينيد، بهتر است روي يكي از مثلث‌هاي كوچك سياه يا سفيد (چپ يا راست) ميله‌بار كليك كرده و آن را به سمت داخل بكشيد.

با اين‌كار مي‌بينيد كه بخش‌هاي تاريك (متغير سمت چپ) يا بخش‌هاي روشن (متغير سمت راست) تصوير ناپديد مي‌شوند. البته اطمينان پيدا كنيد كه گزينه Preview كادر محاوره‌اي روشن است. احتمالاً متوجه لبه‌هاي زمخت و دندانه‌‌دار بخش‌هاي حذف شده نيز مي‌شويد. (تصوير 6)

براي اين‌كه از لبه‌دار و دندانه‌دار شدن كناره‌هاي تصوير جلوگيري كنيم بايد دو مرحله كار را انجام دهيم. قبل از انجام هر كاري، خوب به تصوير اين ميله‌بارها دقت كنيد. هر متغير ميله‌بار از يك بخش سمت چپي و يك بخش سمت راستي تشكيل شده است.

ما از اين بخش در مرحله بعدي استفاده مي‌كنيم. در ابتدا، متغير سياه رنگ را آنقدر به سمت وسط ميله‌بار مي‌كشيم، تا تمامي قسمت‌هاي تيره از تصوير حذف شوند.

 

تصوير 7

حال دكمه Alt را روي صفحه كليد نگه‌داشته، و با دقت تنها روي بخش سمت راستي مثلث سياه رنگ كليك كرده و آن را، آرام آرام به سمت راست بكشيد تا از نيمه سمت چپي خود دور شود.

با اين كار سايه‌هاي خاكستري رنگ ميان دو بخش مثلث نيز به حالت شفاف در مي‌آيند و باعث مي‌شوند، تصوير ما لبه‌هاي نرم‌تر با شكستگي‌هاي كمتري داشته باشد. (تصوير 7)

 

تصوير 8

حال OK كنيد تا پنجره فوق بسته شود. همان‌طور كه مي‌بينيد دو تصوير ما با هم تركيب شده‌اند. البته اين كار تنها بخشي از لايه بالايي را كه رنگ تيره دارد ناپديد مي‌كند و بخش‌هايي كه داراي رنگ‌هاي روشن بوده‌اند باقي مي‌ماند.

از جمله رنگ‌هاي مزاحم در تصوير ما، قسمت‌هايي از كلاه قايقران است كه رنگ روشن دارد. براي حذف اين بخش‌ها نيز مي‌توانيد از ماسك لايه استفاده كنيد. براي اين منظور روي آيكون ماسك لايه در پايين پالت لايه‌ها كليك كنيد. با اين كار يك ماسك جديد خالي روي تصوير ايجاد مي‌شود.(تصوير 8)

 

تصوير 9

در اين وضعيت قلم موي مشكي را برداريد و روي جاهايي كه نمي‌خواهيد از لايه بالايي ديده شوند، كليك كنيد. بهتر است ابتدا لبه‌هاي قلم‌مو را محو كنيد.

براي اين كار در همان زمان كه قلم‌مو را انتخاب كرديد، روي تصوير راست كليك كرده و ميله‌بار Hardness را تا آخرين نقطه سمت چپ بكشيد. همچنين اگر بخواهيد مي‌توانيد از ميان‌برهاي صفحه كليك ‌Shift+E نيز براي محو كردن لبه قلم‌مو استفاده كنيد. (تصوير 9)

 

 تصوير 10

اكنون اگر روي تصوير كليك كنيد، رنگ مشكي باعث ناپديد شدن آن بخش‌ها مي‌شود. استفاده از ماسك يك نوع ويرايش غير مخرب به حساب مي‌آيد.

يعني تصوير شما به طور كامل از دست نمي‌رود و براي دسترسي به نسخه اوليه تصوير مي‌توانيد ماسك را حذف كرده و نيز با باز كردن گزينه لايه و تغيير دوباره متغير‌هاي Blending مي‌توانيد همان تصوير ابتدايي را ببينيد. (تصوير 10)

بسيار خوب. همان‌طور كه در تصوير مي‌بينيد دو تصويربالا‌ بسيار عالي در يكديگر ادغام شده‌اند و هيچ نشاني از برش خوردن لبه‌ها ديده نمي‌شود. اين تكنيك براي جدا كردن تصاوير پيچيده‌اي مثل موهاي آشفته در زمينه‌اي روشن، يا جدا كردن ابر از آسمان و قرار دادن آن روي يك تصوير ديگر بسيار مناسب است. اميدوارم بتوانيد با استفاده از اين تكنيك تصاويري خلاقانه ايجاد كنيد. موفق باشيد.

فوكوس رنگي

‌

امير ياري
نشريه عصر شبکه
اشاره :
در اين شماره از آموزش فتوشاپ به شما خواهيم گفت كه چطور با استفاده از قابليت‌هاي فتوشاپ يكي از محبوب‌ترين جلوه‌هاي تصويري را كه در عكس‌هاي ورزشي، آلبوم‌هاي عروسي يا عكس‌هاي تبليغاتي مورد استفاده قرار مي‌گيرد، ايجاد نماييد. در حقيقت در اين آموزش‌ مي‌آموزيد كه چگونه با ايجاد اختلاف رنگي بين يك سوژه خاص و زمينه پشت آن، روي سوژه مذكور فوكوس بيشتري ايجاد كنيد. در بسياري از تصاوير تبليغاتي مقايسه‌اي، طراحان از اين شيوه براي ايجاد اختلاف بين كالا يا خدمات مورد نظر و ساير محصولات مشابه استفاده مي‌كنند.

همان‌طور كه خواهيد ديد، قابليت‌هاي انعطاف‌پذير لايه تنظيم‌كننده Hue/Saturation نه تنها اين كار را به سادگي امكان‌پذير مي‌كند، بلكه به شما امكان مي‌دهد در صورت عدم رضايت از نتيجه كار، به سادگي رنگ‌هاي پشت‌زمينه را از سياه و سفيد به هر آن‌چه كه مي‌پسنديد، تغيير دهيد يا اصلاً رنگ‌هاي مذكور را دوباره به حالت اوليه خود باز گردانيد.

در ستون كناري مي‌توانيد عكس اصلي را كه ما براي اين كار استفاده كرده‌ايم، ببينيد. (عكس 1)

در اولين گام شما بايد محدوده‌اي از تصوير را كه مي‌خواهيد بدون هيچ تغيير، رنگي باقي بماند انتخاب كنيد.

مثلاً در اين تصوير ما قصد داريم سه اسب و سواركار جلويي را از بقيه متمايز كنيم. بنابراين هدف اول انتخاب كردن و جدا كردن اين سه سوژه از زمينه پشت سرشان است.

براي اين كار مي‌توانيد از يكي از ابزارهاي انتخاب كمند   (L) استفاده كنيد. البته اگر از فتوشاپ CS3 استفاده مي‌كنيد، استفاده از ابزار جديد انتخاب سريع (Quick Selection)  كه در زير مجموعه ابزار عصاي جادويي (W) قرار دارد، سرعت كارتان را سريع‌تر مي‌كند.   (عكس 2)

حالا بايد محدوده انتخاب شده را برعكس كنيد. زيرا اگرچه محدوده‌اي كه مي‌خواهيم رنگي بماند انتخاب شده است، اما مي خواهيم تمام تغييرات مورد نظرمان را روي محيط خارج از اين محدوده انجام دهيم.

بنابراين بايد با فرمان Inverse كه در منوي Select قرار دارد محدوده انتخاب را برعكس كنيم. اين فرمان تمام محدوده انتخاب شده را از انتخاب خارج مي‌كند و بر عكس، همه محيط بيرون را كه فعلاً در محدوده انتخاب نيستند، به حالت انتخاب شده در مي‌‌آورد.

همچنين مي‌توانيد با دكمه‌هاي Ctrl+Shift+I نيز همين كار را انجام دهيد. (عكس 3)

ما براي جدا كردن سوژه‌هاي انتخاب شده از زمينه پشت از قابليت لايه‌ تنظيم‌كننده Hue/Saturation استفاده مي‌كنيم. اما اگر قصد داريد به جاي سياه و سفيد كردن زمينه پشت سوژه‌ها، از يك رنگ خاص استفاده كنيد مي‌توانيد با ابزار قطره‌چكان نمونه رنگ مورد نظرتان را انتخاب كنيد.

اين ابزار كه با كليد ميان‌بر (i) فعال مي‌شود، مي‌تواند رنگ پيش‌زمينه را در نوار ابزار فتوشاپ به هر رنگي كه شما انتخاب مي‌كنيد تبديل كند.

فعلاً اگر دوست داريد، يك رنگي را براي رنگي كردن زمينه پشت انتخاب كنيد. ولي بعداً از آن استفاده مي‌كنيم.

مثلاً در اين تمرين ما با استفاده از ابزار قطره‌چكان، از رنگ صورت يكي از اسب‌ها يك رنگ قهوه‌اي انتخاب كرديم. براي انتخاب رنگ كافي است با اين ابزار روي رنگ مورد نظرتان كليك كنيد. بلافاصله مي‌بينيد كه رنگ پيش‌زمينه ابزار تغيير رنگ در نوار ابزار فتوشاپ تغيير مي‌كند. (عكس 4)

پس از انتخاب رنگ، بايد يك لايه تنظيم‌كننده Hue/Saturation را به عكس اضافه كنيد. براي اين كار روي آيكون New Adjustment Layer در پايين پالت لايه‌ها كليك كنيد. سپس از منوي باز شده گزينه Hue/Saturation را انتخاب كنيد.

بلافاصله در پالت لايه‌ها مي‌بينيد كه اين لايه تنظيم‌كننده به صورت يك لايه معمولي روي لايه فعلي اضافه مي‌شود. يكي از قابليت‌هاي جالبي كه در مورد لايه‌هاي تنظيم‌كننده‌اي مثل اين وجود دارد اين است كه همه اين لايه‌ها به همراه يك ماسك لايه مخصوص به خود در پالت لايه‌ها ظاهر مي‌شوند.

شما مي‌توانيد با ويرايش همين ماسك لايه توسط رنگ‌هاي سياه و سفيد، تاثير آن را روي لايه اصلي زيرين خود ببينيد. براي ويرايش ماسك‌ها بايد با نگاه داشتن دكمه Alt روي آن‌ها كليك كنيد تا بتوانيد هنگام كار با ابزارهاي ويرايشي سياه و سفيد (مثل قلم‌مو) چگونگي انجام كار را ببينيد. (عكس 5 و 6)

براي ايجاد لايه تنظيم كننده بايد روي آيكون Adjustment Layer در پايين پالت لايه‌ها كليك كنيد. اين آيكون با علامتي دايره‌اي شكل و سياه و سفيد مشخص مي‌شود. دليل سياه و سفيد بودن دايره اين آيكون اين است كه به شما نشان دهد هر لايه تنظيم‌كننده به همراه يك ماسك سياه و سفيد ايجاد مي‌شود.

اين ماسك به صورت پيش‌فرض كاملاً  سفيد است. يعني گويي اصلاً وجود ندارد و لايه تنظيم‌كننده‌اي كه چنين ماسكي را به همراه دارد روي تمام بخش‌هاي عكس زيرين تاثير مي‌گذارد. اما اگر بخشي از اين ماسك سياه شود، تأثير لايه تنظيم‌كننده در آن قسمت از عكس زيرين از بين مي‌رود.

نكته جالب اينجا است كه وقتي شما محدوده انتخابي را در اختيار داريد، به محض ايجاد لايه تنظيم‌كننده، به صورت پيش‌فرض همان محدوده انتخاب روي ماسك سفيد باقي مي‌ماند و بيرون از محدوده سياه مي‌شود.

يعني در اين حالت محدوده اسب‌ها و سوار‌كار‌هاي جلويي در ماسك سياه مي‌شود و در نتيجه لايه تنظيم‌كننده مذكور هيچ تأثيري روي آن‌ها نمي‌گذارد. (شكل 7)

علي‌رغم تمام توضيحات گفته شده، اين لايه تنظيم كننده هنوز هيچ تاثيري روي عكس‌ شما ندارد. زيرا در پنجره باز شده هنوز هيچ تغييري نداده‌ايد. شما در اين پنجره مي‌توانيد لايه زيرين را كاملاً سياه و سفيد كنيد يا آن را به صورت تك‌رنگ درآوريد. براي سياه و سفيد كردن مي‌تواند متغير Saturation را تا انتهاي سمت چپ بكشيد.

در صورتي كه گزينه Preview فعال باشد، مي‌بينيد كه محيط پس‌زمينه عكس بي‌رنگ مي‌شود. اما اگر مي‌خواهيد تناليته رنگي هم به آن بدهيد فقط كافي است گزينه Colorize را فعال كنيد و بعد با استفاده از متغير Hue هر تُناليته‌اي را كه مي‌خواهيد به عكس بدهيد. (شكل 8 و 9)

اگر هدف شما برآورده شده است مي‌توانيد در همين مرحله دست نگاه داريد. اما اگر مي‌خواهيد با استفاده از رنگي كه در مرحله 4 انتخاب كرديد، محدوده سياه و سفيد را رنگ‌آميزي كنيد و نيز  بخشي از رنگ تصوير پس‌زمينه را بازگردانيد مي‌توانيد كار را ادامه دهيد.

هنگامي كه شما گزينه Colorize را فعال مي‌كنيد، فتوشاپ به صورت پيش‌فرض از رنگ فعلي پيش‌زمينه براي رنگ‌آميزي محدوده سياه و سفيد استفاده مي‌كنيد (رنگ پيش زمينه شما هم هماني است كه در مرحله 4 انتخاب كرديد).

اگر به متغير Saturation دقت كنيد مي‌بينيد كه روي عدد 25 قرار گرفته است. يعني اشباع رنگ 25 درصد است. شما مي‌توانيد با افزايش اين مقدار، اشباع رنگ محدوده پس‌زمينه را افزايش دهيد. (شكل 10)

جلوه‌اي كه هم اكنون به دست آورده‌ايد اگرچه زيبا است، اما كمي غيرطبيعي به نظر مي‌رسد. شما مي‌توانيد با تغيير دادن جلوه آميختگي اين لايه تنظيم كننده جلوه زيباتري به عكس بدهيد.

براي تغيير جلوه آميختگي لايه، در پالت لايه‌ها روي منوي بازشدني كه هم اكنون وي Normal قرار دارد كليك كنيد تا باز شود.

بعد از منوي داخل آن گزينه Color را انتخاب كنيد. با اين كار جلوه آميختگي لايه (Blending Options) از Normalبه Color تغيير مي‌كند.

با اين كار سايه‌ها و روشني‌هاي رنگ‌هاي لايه زيرين روي مقدار رنگ لايه تنظيم كننده تأثير مي‌گذارند و جلوه طبيعي‌تري بدست مي‌آيد. (شكل 11)

در آخرين مرحله مي‌توانيد بخشي از رنگ‌هاي اصلي تصوير را به آن بازگردانيد. همه كاري كه بايد انجام دهيد اين است كه مقدار شفافيت لايه تنظيم كننده را كه هم اكنون روي صد درصد قرار دارد كمي كاهش دهيد. مقدار Opacity لايه‌ها در بالاي پالت لايه‌ها و كنار گزينه Blending Options قرار دارد.

عدد مورد نظرتان را در آن وارد كرده و Enter را بزنيد. حالا رنگ‌ها كمي طبيعي‌تر شد. اين همان كاري است كه بسياري از طراحان آلبوم‌هاي عروسي و گرافيست‌هاي تبليغاتي از آن براي فوكوس روي سوژه‌ها استفاده مي‌كنند. البته فوكوس نه به معني اصلي آن. بلكه يك نوع فوكوس رنگي! (شكل 12 و 13)

جدا كردن مو از پس‌زمينه

جدا كردن مو از پس‌زمينه

امير ياري
نشريه عصر شبکه 
اشاره :
ماسك كردن در دنياي گرافيك كامپيوتري يعني پوشاندن بخشي از تصوير. يكي از مشكل‌ترين انواع ماسك كردن، پوشاندن پس‌زمينه پشت موهاي سر است كه براي گرافيست‌ها به عنوان يك كار فوق‌العاده دردسرساز شناخته مي‌شود. در اغلب موارد دليل استفاده از اين روش اين است كه گرافيست قصد دارد با جدا كردن پس‌زمينه، چشم‌انداز تصوير را تغيير دهد و مثلاً زمينه عكس را از حالت تك‌رنگ به يك زمينه رنگي زيبا ببرد. عكاسان پرتره با استفاده از اين روش مي‌توانند براي عكاسي از سوژه‌هاي خود تنها از يك پس‌زمينه تك رنگ استفاده كرده و بعد در ويرايش‌هاي بعدي (كه در داخل كامپيوتر و توسط برنامه‌هاي ويرايشگر تصوير انجام مي‌شود) پس‌زمينه‌هاي عكاسي را كه فون نام دارد، پشت تصوير قرار دهند. فون‌هاي عكاسي به طور متوسط بين 20 تا 40 هزار تومان قيمت دارند و به دليل جاگير و زمانبر بودن، تعويض آن‌ها در هنگام كار چندان مورد علاقه عكاسان مدرن نيست. اما مشكل‌ترين بخش اين كار سوژه‌اي است كه داراي موهاي بلند است. لبه موها در هنگام جدا شدن باقي مي‌مانند و متأسفانه هيچ‌يك از ابزارهاي انتخاب قديمي به كارتان نخواهد آمد. سؤال اين‌جا است كه عكاسان حرفه‌اي براي اين كار از چه روشي استفاده مي‌كنند؟ اين آموزش ترجمه‌اي آزاد از آموزش Selecting & Extracting Hair-Masking Tutorial از سايت Photoshopsupport.com است. ضمناً سطح آموزش كمي بالاتر از كاربر عادي فتوشاپ است. زيرا تكنيك مورد استفاده در اين آموزش مخصوص عكاسان حرفه‌اي است.

يكي از مهم‌ترين مراحل كار دقيقاً  قبل از فشردن دكمه شاتر اتفاق مي‌افتد. دقت كنيد كه عكس بايد در پس‌زمينه كاملاً بي‌رنگ و روشن يعني تقريباً سفيد خالص عكسبرداري شود. با اين كار شما مطمئن خواهيد بود كه تمام تصوير قابليت جدا شدن از زمينه را دارد.

خصوصاً موها كه معمولاً داراي رنگي تيره هستند، كاملاً جداي از زمينه ديده ‌شوند. حالا عكس را در فتوشاپ باز كنيد. (تصوير 1)

با كشيدن و رها كردن عكس پس‌زمينه روي آيكون New Layer در پالت لايه‌ها (يا فشردن همزمان دكمه‌هاي Ctrl+J) يك كپي از لايه عكس ايجاد كنيد.

حالا با فشردن همزمان دكمه‌هاي Ctrl+Shift+U عكس را سياه و سفيد كنيد (گزينه اصلي اين فرمان در مسير Image>Adjustments>Desaturate قرار دارد).

دوباره از همين لايه سياه و سفيد شده هم يك كپي ايجاد كرده و جلوه آميختگي آن را روي Overlay قرار دهيد. با اين كار تصوير سياه و سفيد شما داراي كنتراست بالايي مي‌شود. (تصوير 2)

همان‌طور كه لايه بالايي انتخاب شده است، دكمه‌هاي Ctrl+E را فشار داده يا از منوي Layer گزينه Merge Down را انتخاب كنيد. بلافاصله دو لايه سياه و سفيد بالايي با هم يكي مي‌شوند. رنگ پس‌زمينه را مشكي كرده و يك قلم‌مو با لبه بزرگ و تيز انتخاب كنيد.

از نوار تنظيمات ابزار قلم، Opacity آن را روي صددرصد و جلوه آميختگي آن را روي Overlay قرار دهيد. سپس روي تصوير بكشيد. اين قلم‌مو، بخش‌هاي روشن تصوير را بدون تغيير باقي گذاشته و فقط بخش‌هاي سياه را سياه‌تر مي‌كند. (تصوير3)

دقت كنيد كه حتي بخش‌هاي سفيد رنگ تصوير مانند لباس اين سوژه هم با چند بار كليك كردن متوالي سياه مي‌شوند. بنابراين دقت كنيد كه در اطراف ريشه‌هاي موها كه در زمينه سفيد رنگ قرار دارند، كليك نكنيد. زيرا موجب سياه شدن زمينه پشت و مشكل شدن كار خواهد شد. (تصوير 4)

به همين ترتيب آرام آرام كل بدن سوژه را سياه كنيد. اين‌كه پيش‌تر گفتيم بهتر است از قلم‌مويي با لبه تيز استفاده كنيد، به اين دليل بود كه در اين مرحله موجب رنگ زدن ناخواسته بخش‌هاي خارج از محدوده تصوير نشود. هاله‌هاي رنگي خارج از محدوده بعداً موجب ايجاد لبه‌هاي روشن و كاملاً مشخص در كناره‌هاي بدن و موهاي سوژه مي‌شود و نتيجه كار را مصنوعي جلوه مي‌دهد.

نكته بعد از اين‌كه لبه‌هاي تصوير را كاملاً جدا كرديد، بهتر است براي رنگ كردن محدوده داخل بدن سوژه، جلوه آميختگي قلم‌مويتان را به حالت Normal بازگردانيد. (با اين كار سرعت كارتان بيشتر مي‌شود و ديگر لازم نيست براي سياه كردن چندين بار كليك كنيد) (تصوير 5)

حالا همان‌طور كه لايه سياه و سفيد بالايي فعال است،در پايين پالت لايه‌ها روي دكمه وسطي كه دايره‌اي سياه و سفيد است، كليك كنيد و از منوي آن گزينه Levels را انتخاب كنيد. مي‌دانيد كه اين گزينه مربوط به افزودن لايه‌هاي تنظيم كننده يا Adjustment Layers است. بلافاصله يك لايه تنظيم كننده Level در بالاي همه لايه‌ها ايجاد مي‌شود. بدون تغيير دادن هيچ يك از گزينه‌ها OK كنيد. (تصوير 6)

حالا شما يك ماسك سياه رنگ داريد. در اين مرحله قصد داريم اين ماسك سياه رنگ را به عنوان ماسك لايه روي لايه عكس اصلي قرار دهيم. از منوهاي اصلي گزينه Select>All را انتخاب كنيد. گزينه Menu>Copy Merged را انتخاب كنيد.

سپس دكمه Alt را نگاه داشته و روي آيكون ماسك در پالت لايه‌ها كليك كنيد. تصوير بلافاصله سفيد مي‌شود، زيرا ماسك لايه تنظيم كننده كاملاً خالي و سفيد است. حالا گزينه Edit>Paste را كليك كنيد تا تصوير كپي شده در حافظه موقت ويندوز، روي ماسك خالي كپي شود. مجدداً  روي لايه پاييني كه همان لايه سياه و سفيد شده است كليك كنيد تا فعال شود.

سپس آيكون چشم كنار آن را كليك كنيد تا لايه مذكور ناپديد شود. ديگر با اين لايه كاري نداريم. حالا لايه‌پس‌زمينه‌اي را كه مي‌خواهيد پشت عكس قرار بگيرد باز كرده، كپي كنيد و روي لايه‌هاي اين تصوير بچسبانيد (چسباندن لايه در اين‌جا به معني Paste كردن لايه Copy شده است!). هنگامي كه پس‌زمينه را Paste مي‌كنيد، روي يك لايه جديد در بالاي لايه فعال قرار مي‌گيرد.

اكنون مي‌خواهيم اين لايه پس‌زمينه را با ماسك لايه‌اي كه ساختيم هم گروه كنيم. يك راه اين است كه همان‌طور كه اين لايه فعال است، گزينه Layer>Group with Previous را انتخاب كنيد. راه ساده‌تر هم اين است كه هر دو لايه را فعال كنيد (با نگاه داشتن دكمه Ctrl يا Shift و كليك كردن روي لايه‌ها آن‌ها را انتخاب كنيد) و بعد در حالي كه دكمه Alt را نگه داشته‌ايد، روي خط فاصل دو لايه كليك كنيد تا هر دو لايه به‌طور خودكار با هم گروه شوند. (تصوير 7)

با آوردن لايه پس‌زمينه جديد و گروه كردن آن با لايه ماسك شده، زمينه عكس تغيير مي‌كند، اما هنوز به نتيجه دلخواه نرسيده‌ايم. براي بازگرداندن جزئيات موها كه در ماسك حذف شده‌اند، از پالت لايه‌ها، جلوه آميختگي لايه تنظيم كننده را به Multiply تغيير دهيد. در اين حالت لايه تصوير اصلاً تيره نمي‌شود. چون رنگ سفيد يك رنگ خنثي است. اما لبه‌هاي موها با اين ترفند مجدداً  احيا مي‌شوند و طبيعي‌تر به نظر مي‌رسند. (تصوير 8)

اصولاً لبه‌هاي تصوير در عمليات ماسك كردن نياز به دقت بيشتري دارند. در اين‌جا بهتر است محدوده‌اي از عكس را كه لبه‌هاي تصوير در آن قرار دارند (به جز موها) انتخاب كنيد.

بعد در حالي كه ماسك مربوط به لايه تنظيم كننده را انتخاب كرده‌ايد، از فيلتر Gaussian Blur با مقدار محوشدگي يك تا دو پيكسل استفاده كنيد. (Filter>Blur>Gaussian Blur) (تصوير 9)

سپس Ok كرده و از طريق گزينه Image>Adjustments>Levels) Levels) پنجره تنظيم نور و گاما را باز كنيد. سپس متغير گاما (همان مثلث طوسي رنگ مياني) را به سمت چپ بكشيد تا هاله سفيد لبه تصوير آرام آرام ناپديد شود. بعد OK كنيد. (تصوير 10)

كار كردن با لايه تنظيم‌كننده Levels به شما اين امكان را مي‌دهد كه هنگام استفاده از پس‌زمينه‌هاي مختلف روشن يا تيره به راحتي تنظيمات مقدار ماسك شدن لبه‌هاي موها را تغيير دهيد. همچنين مي‌توانيد با نزديك كردن دو متغير سياه و سفيد به همديگر، لبه‌هاي تصوير را تيزتر كنيد و از محو شدگي آن‌ها بكاهيد.

ضمناً به دليل استفاده از اين لايه تنظيم كننده، در آينده مي‌توانيد نوع تنظيمات ماسك شدن پس‌زمينه را تغيير دهيد يا اصلاً ماسك را حذف كنيد. (تصوير 11)