رفع مشکل پیام خطای Windows Cannot Load The User,s Profile

رفع مشکل پیام خطای Windows Cannot Load The User,s Profile  به روش زیر می باشد :

Click Start, click Run, type regedit, and then click OK. Locate and then click the following registry subkey:
HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Control\Session Manager\Memory ManagementOn the Edit menu, point to New, and then click DWORD Value.
In the New Value #1 box, type PoolUsageMaximum, and then press ENTER.
Right-click PoolUsageMaximum, and then click Modify.
In the Value data box, type 60, click Decimal, and then click OK.
If the PagedPoolSize registry entry exists, go to step 8. If the PagedPoolSize registry entry does not exist, create it. To do this, follow these steps:
On the Edit menu, point to New, and then click DWORD Value.
In the New Value #1 box, type PagedPoolSize, and then press ENTER.
Right-click PagedPoolSize, and then click Modify.
In the Value data box, type ffffffff, and then click OK.
Exit Registry Editor, and then restart the computer

 

منبع:  http://www.tam-co.net 

پشتیبان گیری از Active Directory

جهت پشتیبان گیری از Active Directory ویندوز سرور مراحل ذیل را دنبال کنید :

1- از Run دستور NTBACKUP را اجرا کنید.

2- به حالت Advanced Mode رفته و روی لبه Backup کلیک کنید و از پنجره زیرین گزینه System State را انتخاب کنید.

( داخل System State پنج گزینه مشاهده می کنید که یکی از آنها Active Directory می باشد )

3- پشتیبان خود را در جای مناسبی تهیه نمایید.

dns records

DNS

تسلط بر مفاهیم دومین و تنظیمات DNS بخش مهمی از مدیریت سرور یا میزبانی هاستینگ را تشکیل می دهد. همچنین یک کاربر عادی از طریق آشنایی با این مفاهیم می تواند کنترل بیشتری بر عملکرد سایت خود و یا درخواست سرویس های مناسب از سرویس دهنده خود داشته باشد که باعث صرفه جویی در زمان و هزینه خواهد شد.
یک سرور DNS با یک فایل به نام Zone file برای هر دامنه تنظیم می شود که این فایل حاوی رکوردهای مرجع (resource records) می باشد. چندین نوع رکورد وجود دارند که مهمترین آنها به شرح زیر است:


- A : رکورد آدرس (Address record) باعث پیوند یک نام دامنه به یک آدرس IP می شود. به این معنا که اکنون آدرس آی پی و نام دامنه به یک چیز مشترک مثلا سایت شما اشاره دارند. اکنون سایت شما با آدرس آی پی و همچنین با نام دامنه قابل دسترسی است. این رکورد همچنین با عنوان DNS Record شناخته می شود.

- PTR : رکورد اشاره گر (Pointer Record) اطلاعات لازم برای Reverse DNS را فراهم می آورد که به منظور واقعه نگاری (Logging) و تطبیق (Verification) نام دامنه بکارگرفته می شود. همچنین با نام Inverse DNS شناخته می شود. PTR یک گزینه اختیاری است.

- CNAME : رکورد معیار نام (Canonucal Name Record) برای ایجاد نام های مستعار (Aliases) که به نام های دیگری اشاره می نماید بکار می رود. این گزینه معمولاً برای مرتبط کردن نامهای زیردامنه از نوع Mail , FTP , www به نام دامنه اصلی بکار می رود. مثلاً یک رکود CNAME می تواند www.YorDomain.com را به نام دامنه اصلی یعنی YorDomain.com مرتبط کند. بنابراین، عمل CNAME مر تبط با Aliasing names می باشد.

- NS : رکورد سرور نام دامنه (Name Server Record) یک DNS اصلی یا اولیه (Primary DNS) را برای یک نام دامنه مشخص می کتد. همچنین یک رکورد NS برای مشخص کردن یک DNS ثانویه یا Secondry DNS لازم است. دی ان اس ثانویه به عنوان سیستم کمکی یا اضافی (Redundancy) بطور دائم یک نسخه پشتیبان و بروز شونده از محتویات سرور دی ان اس اصلی را در خود نگهمیدارد.

- MX : رکورد انتقال یا تبادل نامه (Mail Exchange Record) برای معرفی کردن آدرس سروری بکار می رود که ایمیل ها باید بسوی آن منتقل شوند یا تغییر مسیر(Redirect) داشته باشند. این رکورد همچنین می تواند یک فیلد حق تقدم (Priority Field) داشته باشد بطوری که ایمیل بتواند از روی یک ترتیب تعیین شده به چندین سرور دیگر منتقل یا هدایت شود.

- TXT : رکورد متن یا Text Record می تواند برای اضافه کردن هر نوع توضیح بکار رود. این رکورد همچنین جهت فراهم کردن اطلاعات لازم برای سیستم تصدیق ایمیل SPF بکار رود.

- SOA : اولین رکورد در فایل یا رکورد شروع اعتبار (Start Of Authority) به عنوان اولین رکورد در فایل دی ان اس یا Zone File شناخته می شود که حاوی نام سرور دی ان اس اصلی می باشد. محتویات این رکورد باید با محتویات یک رکورد NS، آدرس ایمیل مدیر و طول زمانی که رکوردها باید پیش از بازگشت به سرور دی ان اس اصلی ذخیره شوند (Cash) مرتبط باشد. 

active desktop policy in win server 2003

گاهی اوقات پیش می آید که می خواهیم در یک شبکه دومینی تصاویر زمینه تمام رایانه های متصل به دومین یا یک OU خاص را تغییر دهیم برای این کار مراحل ذیل را دنبال می کنیم :

ابتدا به Active Directory Users And Computers رفته و دومین یا OU مورد نظر را انتخاب می کنیم

کلیک راست - Properties و سپس تب Group Policy و سپس دکمه Edit

User Configuration  و بعد Administrative Templates و بعد Desktop و بعد Active Desktop

پارامتر Enable Active Desktop را به Enable تغییر می دهیم

پارامتر Active Desktop Wallpaper را به Enable تغییر داده و مسیر و نام عکس مورد نظر را مانند مثال در قسمت Wallpaper Name وارد کرده و طریقه نمایش عکس را در منوی باز شونده WallpaperStyle انتخاب می نماییم.

منبع : http://www.mrayaneh.ir/web/article82.html

WSUS

 

WSUS مخففWindows Software Update Services  می باشد و بعنوان سرویسی برای به روز رسانی متمرکز کلاینت ها و سرور های ویندوزی به کار می رود. این نرم افزار نسخه بعدی و جایگزین نرم افزار SUS (Software Update Services) بوده و ابزاری برای مدیریت Update ها و وصله های ویندوز می باشد.

 

WSUS را می توان بر روی یک یا چند سرور برای بروز رسانی یک یا تعداد نامحدودی کلاینت نصب نمود. همچنین می توان WSUS را طوری تنظیم نمود که از مایکروسافت یا یک سرور WSUS دیگر حتی خارج از سازمان Update ها را دریافت کند.

WSUS امکانات دیگری را نیز ارائه می دهد :

- انتخاب Update خاص جهت اعمال روی کامپیوترها یا گروهی از آنها
- پشتیبانی از محصولات دیگر (مانند Microsoft Office و ...)
- کاربران نمی توانند درخواست گرفتن Update از سمت WSUS را رد نمایند در حالی که کاربرانی که از windows update site  استفاده می کنند می توانند در خواست Update را لغو نمایند
- ارائه گزارش کامل از وضعیت Update کلاینت ها

WSUS Updates (وصله های بروز رسانی WSUS)

همان طور که در بالا اشاره شد، WSUS شما را قادر می سازد که Update ها را از Microsoft دانلود کرده و در بین کلاینت ها توزیع کنید. WSUS هیچ نوع پشتیبانی ای را در خصوص بروز رسانی ابزارهای غیر مایکروسافتی ارائه نمی دهد. برای مثال نرم افزار هایی که توسط شرکت های دیگر یا خودتان نوشته شده اند از طریق WSUS قابل به روز رسانی نیستند.

WSUS Database (بانک اطلاعاتی WSUS )

سرویس WSUS از بانک اطلاعاتی SQL که همگام با نصب WSUS نصب می شود استفاده می کند ولی بانک های اطلاعاتی SQL server یا MSDE را نیز پشتیبانی می کند.

هر سرور WSUS به یک بانک اطلاعاتی مجزا نیاز دارد و در بانک اطلاعاتی خود اطلاعات زیر را ذخیره می کند:

- اطلاعات تنظیمات سرور WSUS
- متا دیتا که شامل شرح هر Update می باشد
- جزئیات اطلاعات کلاینت ها، Update ها و وضعیت کلاینت ها در برابر Update ها

متا دیتا برای هر Update شرح آن، لیست فایل های مورد نیاز برای نصب و شرایط لایسنس (EULA) را شامل می شود. حجم متا دیتا بسیار کم است و معمولا از خود Update کوچکتر است و زمانی که شما سرور WSUS را با مایکروسافت همگام سازی می کنید دانلود می شود.

Client Targeting (هدف قرار دادن کلاینت)

یکی از قابلیت های کلیدی WSUS هدف قرار دادن Update ها برای گروه خاصی از کامپیوتر ها می باشد. WSUS به شما اجازه می دهد یک یا چند گروه هدف، مناسب با کامپیوتر های شبکه خود ایجاد کرده و سپس Update ها را برای هر گروه هدف و بطور مستقل نصب کنید. به صورت پیش فرض 2 گروه هدف All computers و Unassigned computers وجود دارد اما شما می توانید بر اساس نیاز خود گروه های متعددی ایجاد نمایید.

Update Approval (تایید Update)

WSUS امکاناتی را همراه نصب Update ها ارائه می دهد که شامل تنظیمات فوریت برای نصب یا پاک شدن Update می باشد.

سرور WSUS ابتدا متا دیتا را دانلود کرده و به ادمین اجازه می دهد که  یک Update را برای گروه یا کامیپوتری تایید نمایید، WSUS آن را از سروری که برای آن تنظیم شده است دانلود کرده و بر اساس درخواست شما به کامپیوتر های مشخص شده ارسال می نماید که WSUS Client آن را با استفاده از Windows Automatic Update Client  دانلود  و نصب می نماید.

زمانی که شما Update نهایی را برای نصب تایید کردید دانلود می شود.

Bandwidth Conservation (حفاظت از پهنای باند)

ممکن است در برخی موارد فایل Update جهت توزیع روی کلاینت ها حجیم بوده و پهنای باند زیادی از شبکه اشغال را کند برای مثال سرویس پک 2 ویندوز که بیش از 200 MB است، که در این موارد WSUS تلاش می کند برخورد دوستانه ای با پهنای باند داشته باشد. WSUS ابتدا متا دیتا که فایلی مستقل می باشد را دانلود کرده و تنها در زمانی که Update تایید شده آن را دانلود می کند.

IIS Consideration (نکات وب سرور)

به صورت پیش فرض WSUS در وب سایت پیش فرض در IIS نصب می گردد. در هنگام نصب WSUS به شما یک گزینه برای ایجاد وب سایت بر روی پورت دلخواه ارائه می شود و به شما این امکان را می دهد که تمام ترافیک WSUS را از یک پورت خاص عبور دهید این عمل برای سازمان هایی که فایروال های داخلی دارند بسیار مفید خواهد بود.

Mobile Client (کلاینت ها متحرک)

شما می توانید از طریق WSUS کلاینت های متحرک در شبکه را نیز Update نمایید

Requirements (پیش نیاز های پیاده سازی)

Windows 2003 server
-   Microsoft IIS 6.0
-   Microsoft .Net frame work 1.1
-   Background Intelligent Transfer Service
-   1 GHz processor
-   1 GB RAM

پیش نیاز های نصب WSUS سرویس پک 2:

- ویندوز 2008 یا ویندوز 2003 سرور سرویس پک 1 و بالاتر
- IIS 6.0 و بالاتر- مایکروسافت .Net Framework 2.0
Microsoft Management Console 3.0 -
Microsoft Report Viewer -
 SQL Server 2005(در صورت عدم وجود SQL هنگام نصب یک Database داخلی ویندوز نصب می گردد)

بعد از آماده سازی پیش نیازها (نصب .Net Framework ، IIS و (Report Viewer  مراحل نصب WSUS را آغاز می کنیم. لازم به ذکر است این نرم افزار به طور رایگان از طریق سایت شرکت مایکروسافت قابل دانلود می باشد.
http://www.microsoft.com/downloads

مرحله اول: پس از اجرا کردن فایل نصب، در پنجره باز شده ورود شما به محیط نصب خوش آمد گویی می شود، بر روی گزینه next کلیک نمایید .

مرحله دوم: از شما نحوه نصب سوال می شود که شامل دو گزینه است:

1- Full server installation including Administration Consol: در این حالت سرویس WSUS به طور کامل و به همراه کنسول مدیریتی آن نصب می شود. در صورتی که سرور WSUS دیگری در سازمان ندارید این گزینه را انتخاب نمایید.2- Administration Consol only: در این حالت فقط کنسول مدیریتی WSUS نصب می شود. این گزینه در مواردی که سرور WSUS دیگر در سازمان نصب بوده و نیاز به مدیریت از روی سیستم دیگر باشد مورد استفاده قرار می گیرد.
گزینه اول را انتخاب و روی گزینه Next کلیک نمایید.

مرحله سوم: در این بخش توضیحات مربوط به  License Agreement آمده است که گزینه I accept the terms of the License agreement  را انتخاب و بر روی گزینه Next کلیک نمایید.

مرحله چهارم: در این بخش مسیر ذخیره کردن Update ها باید مشخص شود که به صورت پیش فرض مسیر C:WSUS در نظر گرفته شده است. لازم به ذکر است که بعد از تایید Update ها برای نصب، کنسول اقدام به دانلود آن از سرور اصلی می نماید.

مرحله پنجم: این مرحله مربوط به  تنظیمات Database می باشد که شامل سه قسمت است:

1-  Install Windows Internal Database on this Computer: با انتخاب این گزینه یک Database  داخلی برای سیستم نصب می شود.
2-  Use an existing Database Server on this Computer: در صورتی که بر روی سرور خود SQL دارید این گزینه را انتخاب نمایید.
3-  Use an existing Database Server on a remote Computer: در صورتی که شما یک SQL در سازمان خود دارید می توانید در این گزینه آدرسی دهید نمایید.

مرحله ششم: در این بخش تنظیمات مربوط به IIS انجام می شود که شامل دو گزینه می باشد:

1-  Use the existing IIS default web site: این گزینه به صورت پیش فرض انتخاب و پیشنهاد می شود.2-  Create a Windows Server Update Services Web site: در صورتی که بخواهیم ترافیک عبوری WSUS را از پورت خاصی عبور دهیم از این گزینه استفاده می نماییم.
با انتخاب گزینه اول روی Next کلیک نمایید.

مرحله هفتم: در این بخش گزارشی از تنظیمات که در مراحل نصب انجام دادیم نمایش داده می شود، برای ادامه روی گزینه Next  کلیک نمایید.

مرحله هشتم: صبر کنید تا سرویس بر روی سرور نصب گردد.

مرحله نهم: در این بخش پایان مراحل نصب اعلام می گردد، با انتخاب گزینه Finish آنرا تایید نمایید. 

تنظیمات اولیه کنسول مدیریتی WSUS:
بعد از تایید نهایی مراحل نصب بلافاصله صفحه Configuration Wizard به نمایش در می آید که برای شروع کار با کنسول مدیریتی تنظیمات این بخش مورد نیاز بوده و شامل مراحل زیر می باشد:

مرحله اول: در این بخش قبل از شروع تنظیمات چند نکته ذکر شده است که حائز اهمیت می باشند

1-  آیا دسترسی کلاینت ها به این سرور از طریق فایروال تنظیم شده است؟
2-  آیا این سرور دسترسی به اینترنت یا سرور Up Stream را دارد؟
3-  آیا کاربران شما در صورت نیاز اعتبار لازم برای دسترسی به Proxy Server را دارند؟
بر روی گزینه Next  کلیک نمایید.

مرحله دوم: در این مرحله مایکروسافت جهت همکاری با تیم توسعه نرم افزار خود، از شما دعوت می کند که مسائل و پیشنهادات خود را در جهت پیشرفت و ارائه نسخه های کامل تر و کاربردی تر این نرم افزار اعلام کنید. با زدن تیک پایین صفحه این بخش را تایید و بر روی گزینه Next کلیک نمایید.

مرحله سوم: این بخش مرتبط با تنظیمات Up Stream است که شامل دو گزینه زیر می باشد:

1-  Synchronize From Microsoft Update: با انتخاب این گزینه سرور بصورت مستقیم از مایکروسافت Update  دریافت می نماید.
2-  Synchronize From another Windows Server Update Services: در صورتی که یک سرور WSUS دیگر در سازمان دارید می توانید از این گزینه استفاده نمایید.
گزینه اول را انتخاب و روی Next کلیک نمایید.

مرحله چهارم: در این بخش تنظیمات مربوط به Proxy  نمایش داده می شود. در صورتی که در سازمان از Proxy استفاده می نمایید تنظیمات مربوطه را اعمال نموده و در غیر این صورت بر روی گزینه Next کلیک نمایید.

مرحله پنجم: این بخش اولین اتصال سرور WSUS به سرور Up Stream  می باشد. بر اساس تنظیماتی که تاکنون انجام دادیم سرور اطلاعات زیر را دانلود می نماید:

1-  لیست انواع مختلف Update که قابل دانلود می باشد.
2-  لیست محصولاتی که می توان برای آن ها Update دریافت کرد.
3-  لیست زبان های موجود جهت دانلود.
روی گزینه Start Connecting  کلیک نمایید.

مرحله ششم: در این بخش لیست زبان هایی که می توان Update آن ها را دریافت نمود مشاهده می شود. لازم به ذکر است اکثر زبان هایی که ویندوز پشتیبانی می نماید در این لیست وجود دارد.
با انتخاب زبان های مورد نظر بر روی گزینه Next کلیک نمایید.

مرحله هفتم: در این بخش لیست محصولات مایکروسافت که قابلیت Update شدن از طریق WSUS را دارند مشاهده می کنید، که برخی از این محصولات شامل موارد زیر می باشد:

Visual Studio  ،  Exchange Server ، Forefront TMG ، ISA Server ، Security Essentials ، Office ، Silver Light ، SQL Server ، Windows
با انتخاب محصولات مورد نظر روی گزینه Next کلیک نمایید.

مرحله هشتم: در این بخش لیست طبقه بندی محصولات ارائه شده نمایش داده می شوند که شامل موارد زیر می باشد:

Critical Update ، Definition Update ، Drivers ، Features Pack ، Security Update ، Service Pack ، Tools ، Updates Rollup و Updates .

مرحله نهم: این بخش مرتبط با زمان بندی دانلود Update ها می باشد که در چه بازه زمانی سرورآخرین Update ها را دانلود کند، که شامل دو قسمت دستی و اتوماتیک می باشد:
گزینه اتوماتیک را انتخاب و بر روی گزینه Next  کلیک نمایید.

مرحله دهم: در این بخش تنظیمات WSUS پایان یافته، با کلیک بر روی گزینه Finish وارد کنسول مدیریتی آن شوید.

بعد از نصب و انجام تنظیمات باید تغییراتی را در کلاینت ها و سرور های خود جهت ارتباط با کنسول و دریافت Update ها انجام دهید. این تغییرات باید در Group Policy کلاینت ها و سرورها اعمال شوند، همچنین اعمال این تغییرات از طریق تنظیمات Active Directory  نیز امکان پذیر می باشد.

از طریق فرمان gpedit.msc وارد تنظیمات Group Policy شده و در مسیر زیر گزینه Configure Automatic Update را باز کرده و گزینه Enable  را فعال نمایید.

Computer Configuration -> Administrative Templates -> Windows Components -> Windows Update

در مسیر فوق نیز قسمت Specify Intranet Microsoft update service location را باز و گزینه Enable را فعال نمایید و همچنین نیاز است در قسمت Set the intranet update service for detecting updates  آدرس سرور WSUS وارد شود. (http//WSUS:8530)

کار با کنسول مدیریتی WSUS:
کنسول WSUS دارای قسمت های اصلی زیر می باشد:

1-  Updates: در این بخش لیست Update ها و توضیحات مربوط به آن ها ارائه شده است و شما می توانید با انتخاب یک یا چند Update آن را بر روی یک کامپیوتر یا گروهی از کامپیوتر ها اعمال نمایید.

2-  Computers: در این بخش نیز یک گروه (Unassigned Computers) به عنوان پیش فرض در نظر گرفته شده است که تمامی کامیپوترهایی که با WSUS در ارتباط هستند در این گروه قرار دارند. شما می توانید براساس شبکه سازمان خود گروه های متعددی جهت اعمال Update ها ایجاد نمایید.

3-  Down Stream Servers: این بخش لیست سرورهایی است که سرور WSUS از آنها استفاده می کند.

4-  Synchronizations: در این بخش گزارشی از وضعیت زمان های سرور جهت گرفتن Update ارائه شده است.

5-  Reports: بخش Reports جهت گزارش گیری از کلاینت ها می باشد. که شامل 3 قسمت اصلی زیر است:

•  Update Report
•  Computer Report
•  Synchronizations Report

6-  Options: این بخش شامل تنظیماتی است که در Configuration Wizard  انجام دادیم، این تنظیمات قابل تغییر و ویرایش می باشند.

لازم به ذکر است در راستای این هدف، نرم افزارهای دیگری نظیر SCCM یا EPDP با امکانات بیشتر وجود دارند که مدیریت بروز رسانی Update ها،  تنها بخشی از قابلیت های این نرم افزار های جامع می باشد.

 

تنظیم سیستم کاربر:

اگر کاربر عضو دامین باشد از GPO دامین در غیر این صورت با استفاده ازGPO سیستم موارد زیر تنظیم می کنیم:

وارد Start>run>gpedit.msc

Computer configuration/administrative tem/windows component/windows update

به این مسیر رفته و تنظیمات زمان آپدیت گیری و آدرس آپدیت سرور و موارد دیگر به ترتیب انجام شود.

نکته : دستور WSUSUTIL.EXE جهت در اختیار داشتن منوی دستورات WSUS جهت مواردی مانند REINSTALL کردن UPDATE ها و ....

 

توصیه دیدن لینک http://forum.persiannetworks.com/f78/t29938.html  میباشد.

محل فايل asr

برای asr ساختن از سیستم عامل ویندوز باید توجه داشته باشیم که معمولا این دو فایل یعنی asrpnp.sif , asr.sif در مسیر زیر ساخته می شوند:

C:\windows\repair

مشكل در پر بودن و ظرفيت remote desktop در ويندوز سرور

بعضا اتفاق افتاده است که هنگام ریموت کردن به ویندوز سرور خود متوجه میشوید تعداد session های login پر است زیرا ویندوز سرور همزمان به یک کاربر بصورت local و دو کاربر بصورت remote اجازه اتصال میدهد.حال اگر هنگام خروج log off نکنید session شما باز باقیمانده و اجازه ورود بصورت remote نخواهد داد.

برای حل مشکل ابتدا regedit خود را باز نمایید.سپس به نام dns  ویندوز سروری که مشکل شرح داده شده را دارد وصل شوید.سپس از مسیر زیر :

Hkeylocal-machine\system\current control set \terminal server 

وارد شوید.آنگاه از سمت راست مقدار کلید FdenyTSconnection را از 0 یعنی enable به 1 یعنی disable تغییر دهید.

دیسک های Basic ، Dynamic و سیستم های RAID در ویندوز سرور 2003

 

مایکروسافت در ویندوز 2000 و سیستم عامل های جدید خود از دو نوع دیسک و یا پیکربندی برای دیسک ها، پشتیبانی می کند، دیسک های بیسیک و دیسک های داینامیک ، تفاوت اصلی این دو نوع دیسک در نوع پیکربندی دیسک و پشتیبانی سیستم عامل است . دیسک های بیسیک در تمامی نسخه های ویندوز حتی داس پشتیبانی می شود ولی دیسک های داینامیک فقط از ویندوز 2000 به بعد پشتیبانی می شوند،  ویندوز ویستا همچنین با قابلیت های جدید از این دو نوع دیسک پشتیبیانی می کند.
 

دیسک های بیسیک (Basic Disks)

تا قبل از ویندوز 2000 سیستم عامل های مایکروسافت فقط از دیسک های بیسیک پشتیبانی میکردند همینطور که از نام این نوع دیسک مشخص است این نوع دیسک از Partition Table    (اطلاعات مربوط به پارتیشن ها ، حجم آن 64 بایت است)  معمولی که در DOS    و بیشتر سیستم عامل های مایکروسافت پشتیبانی می شود استفاده می کند. دیسک های بیسیک می توانند دارای دو نوع  Volume  (حجم و فضای قابل استفاده در دیسک ها، معمولا در دیسک های بیسیک بجای نام volume از partition استفاده می کنند)  باشند ، Primary  و  Extended   که می تواند بصورت  4 پارتیشن Primary    و یا 3 پارتیشن Primary  و یک Extended    باشد ، پارتیشن Extended  قابلیت تقسیم شدن به قسمتهای  کوچکتر را دارد که می توان برای هر کدام یک Drive Letter  مانندC-D-E  تعیین کرد. (عکس شماره 1)
Partition Table   یک دیسک بیسیک همراه با Master Boot Record  (MBR) در سکتور اول هارد دیسک قرار گرفته است، این دو قسمت مهم در یک بخش فیزیکی از هارد دیسک قرار دارند، بنابراین اگر این قسمت از دیسک دچار مشکل شود و یا آسیب ببیند، دیسک غیر قابل استفاده می شود، تمامی اطلاعات از بین می رود و شما مجبور هستید دیسک را فرمت کرده و اطلاعات را از نسخه ی پشتیبان آن به دیسک انتقال دهید.

عکس شماره 1

 
Volume ها در دیسک های بیسیک :

Primary Partition  : این پارتیشن تنها پارتیشنی است که قابل بوت است (bootable) ، بنابراین هر سیستمی برای بوت شدن حداقل نیاز به یک Primary Partition  دارد. یک دیسک فیزیکی می تواند برای تمام فضای دیسک دارای یک  Primary Partition  باشد و یا می توان آن را به حداکثر 4  قسمت تقسیم کرد و هر قسمت یک Primary Partition  باشد.

Extended Partition : این پارتیشن قابل بوت نیست، شما می توانید این پارتیشن را به تعداد نامحدود Logical Drives  تقسیم کنید.

Logical Drives : logical drive   فضای قابل استفاده بر روی هارد دیسک است، شما می توانید به هر کدام از logical drive  ها  یک Drive letter    اختصاص دهید مانند C-D-E…  ، این فضا نمی تواند بعنوان پارتیشن System  (پارتیشنی که فایل های سیستمی مربوط به بوت شدن سیستم عامل در آن قرار دارد)  در سیستم قرار گیرد  ولی می توان فایل های مربوط به پارتیشن Boot    (پارتیشنی که فایل های مربوط به سیستم عامل یا فولدر WINNT  در آن قرار دارد) را در آن ذخیره کرد.

در ویندوز ویستا با استفاده از بخش مدیریت دیسک یا  Disk Management  می توانید دیسک ها و volume  ها را مدیریت کنید در ویندوز ویستا چیزی بنام partition وجود ندارد ویستا بخش های مختلف دیسک را با عنوان volume   می شناسد ، این سیستم عامل بصورت پیش فرض در هنگام ساختن volume   ها سه volume   اول را بصورت Primary   (Primary Partition) و volume   چهارم را بصورت Extended  قرار می دهد، از قابلیت های جدید ویندوز ویستا در Disk Management   تغییر سایز و حجم volume   ها در دیسک های بیسیک  است حتی در پارتیشن های Boot   و   System  .

نوع پیکربندی دیسک در بیشتر کامپیوترهایی که از سیستم عامل های مایکروسافت استفاده می کنند بیسیک است.

 

دیسک های داینامیک (Dynamic Disks)

دیسک های داینامیک بیشتر در سرور ها و سیستم هایی بکار می روند که از چند هارد دیسک استفاده می کنند، مانند File Server   ها (سرور هایی مخصوص نگهداری فایل و اطلاعات کاربران) . یکی از مهمترین مزیت دیسک های داینامیک نسبت به دیسک های بیسیک همیشه در دسترس بودن و   fault tolerance  بودن آنها است. دیسک های داینامیک یک بانک اطلاعاتی 1 مگابایتی حاوی اطلاعاتی در رابطه با تمامی دیسک های موجود درسیستم، در آخر هر دیسک نگهداری می کنند، با ذخیره کردن این اطلاعات در چند جای مختلف، کمتر زمانی دیسک های داینامیک دچار مشکل می شوند و در صورتی که آسیب ببینند شانس  بیشتری برای رفع اشکال وجود دارد. دیگر مزیت دیسک های داینامیک نسبت به بیسیک عدم نیاز به ریست کردن سیستم بعد از تغییرات و تنظیم دیسک است.
در ویندوز سرور 2003  استفاده از دیسک های داینامیک برای ساختن volume ها راحت تر و سریع تر شده قبلا برای ساختن یک mirror set  نیاز بود که سرور ریست بشود و مسلما تعداد ریست های زیاد برای سرور باعت تاخیر در انجام کارها و یا تولید محصولات می شود اما در سیستم عامل های جدید مایکروسافت تغییرات در دیسک های داینامیک نیاز به ریست کردن سیستم ندارد . دیسک داینامیک یک پارتیشن می سازد و به شما اجازه ی ساخت volume    ها را در داخل این پارتیشن می دهد. تصور کنید که دیسک داینامیک شبیه یک Extended Partition   است و شما می توانید آن را به قسمت های کوچکتری تقسیم کنید.
در دیسک های داینامیک می توانید volume   های زیر را بسازید :

·         Simple volume

·         Spanned volume

·         Mirrored volume

·         Striped volume

·         RAID 5 Volume

Volume  دقیقا شبیه Partition   در دیسک های بیسیک است، شما می توانید برای Volume   یک Drive Letter  تعیین و بعد از فرمت کردن از آن استفاده کنید. ساختن این نوع volume ها در دیسک های بیسیک امکان پذیر نیست و فقط می توانید در ویندوز 2003 ، 2000 و سیستم عامل های جدید مایکروسافت بعد از تبدیل دیسک به داینامیک انواع volume  را بسازید. درحقیقت اگر می خواهید سیستم شما fault tolerance   باشد باید حتما دیسک ها را به داینامیک تبدیل کنید  (در حالت Mirrored  و RAID 5) .

Fault Tolerance  : قابلیتی در یک کامپیوتر و یا شبکه که بعد از آسیب دیدن بخشی از سیستم، کامپیوتر و یا شبکه به کار خود ادامه دهند.  fault tolerance در دیسک ها به این معنی است که اطلاعات به روشی در دیسک ها قرار گیرند که در زمان آسیب دیدن دیسک بتوان آنها را باز یافت و یا دوباره ایجاد کرد و سیستم به کار خود ادامه دهد.

Simple volume :  فضای خالی روی یک دیسک داینامیک است، این نوع volume   تقریبا شبیه Primary Partition  است ، اگر شما فقط از یک هارد دیسک استفاده می کنید تمامی volume  هایی که در آن می سازید simple volume  خواهد بود. (عکس شماره 2)
simple volume  ها fault tolerance   نیستند ولی می توانید برای استفاده از حالت fault tolerance در این دیسک ها آنها را mirror  کنید، در این حالت آنها به Mirrored Volumes  تبدیل می شوند. اگر از یک دیسک استفاده می کنید و دیسک شما boot  یا system  نیست دیسک داینامیک این امکان را به شما می دهد که Simple Volume  ها را تغییر سایز دهید تغییر سایز در یک  Simple Volume  یعنی استفاده از فضای خالی روی دیسک و اضافه کردن آن به یک volume  دیگر بدون از بین رفتن اطلاعات و یا نیاز به ریست کردن سیستم. شما می توانید Simple Volume  را با استفاده از چند دیسک تغییر سایز دهید در این حالت این نوع Volume  به  Spanned Volume  تبدیل می شود.
در simple volume    ها از صددرصد فضای دیسک استفاده می شود برای مثال اگر شما دو عدد هارد دیسک 100 گیگابایتی خریداری کنید و آنها را بصورت Simple Volume  فرمت کنید 200 گیگابایت فضای قابل استفاده در دیسک خواهید داشت، البته منهای یک مگابایت دیتابیس که قبلا در مورد آن توضیح دادیم.

عکس شماره 2

 
Spanned volume  :  این نوع volume   با جمع کردن فضای دیسک از دو یا تعداد زیادی هارد دیسک باهم تشکیل می شود. در این نوع volume می توانید از هارد دیسک هایی با حجم های متفاوت استفاده کنید این نوع volume   شبیه تغییر حجم و سایز simple volume  است با این تفاوت که در اینجا بجای اضافه کردن فضای خالی از یک دیسک، یک دیسک دیگر را به آن اضافه می کنید. (عکس شماره 3)Spanned volume   ها fault tolerance  نیستند و هیچ تفاوتی از نظر بازدهی با simple volume  ها ندارند ، تنها هدف از ایجاد این نوع volume   افزایش حجم دیسک و دسترسی به آن از طریق یک volume   است. مانند simple volume  ها این نوع volume  از صددرصد فضای دیسک استفاده می کند (منهای یک مگابایت فضا برای دیتابیس) ، در این نوع volume   اطلاعات بترتیب در دیسک ها ذخیره می شود، در سیستم عامل های مایکروسافت Spanned volume  ها از 2 تا 32 هارد دیسک را پشتیبانی می کنند.
اگر این نوع volume را با فایل سیستم NTFS   فرمت کرده باشید می توانید براحتی آن را تغییر سایز دهید و برعکس simple volume   نیازی به فضای خالی روی دیسک نیست و شما می توانید فضای مورد نیاز را از یک دیسک داینامیک دیگر به آن اضافه کنید. در spanned volume  ها اگر یکی از دیسک ها آسیب ببیند تمامی اطلاعات در volume  ها ازبین می رود.

عکس شماره 3

 
 Mirrored volumes (RAID 1) :  این نوع volume   دقیقا به دو دیسک نیاز دارد و این دو دیسک باید کاملا شبیه هم باشند هم از نظر حجم و هم مدل حتی مایکروسافت پیشنهاد می کند که بهتر است این دو دیسک از یک شرکت سازنده باشند. Mirrored volume ها با ایجاد یک کپی از اطلاعاتی که در volume  ذخیره می شود قابلیت fault tolerance   را به این نوع volume میدهد. (عکس شماره 4) اگر یکی از دیسک ها در Mirrored volume   آسیب ببیند دیسک دوم بجای آن کار می کند بعد از این اتفاق volume   شما دیگر fault tolerance   نیست و شما باید با یک دیسک دیگر یک Mirrored volume  جدید بسازید و قابلیت fault tolerance   را به سیستم  برگردانید. در این نوع volume  امکان تغییر سایز دیسک وجود ندارد و مهمتر از همه فقط 50 درصد از فضای دیسک ها قابل استفاده است (دیسک دوم برای ذخیره کردن یک کپی از اطلاعات بکار می رود). بدلیل اینکه سیستم باید همزمان روی دو دیسک اطلاعات را ذخیره کند بازدهی در این نوع volume  پایین است.
Mirrored volume  تنها volume  در ویندوز سرور 2003 است که می توان پارتیشن boot  و system   را در آن قرار داد.

عکس شماره 4

 
 Striped volumes (RAID 0) : بمنظور ساختن این نوع volume   حداقل نیاز به دو دیسک است، این Volume    از فضای خالی دیسک ها بصورت مساوی استفاده می کند، یعنی اگر شما 3 دیسک  20 ، 10 و 60 گیگابیتی در این Volume    قرار دهید فضای قابل استفاده در هر دیسک محدود می شود به حجم کوچکترین دیسک، بنابراین در مثال فوق فضای قابل استفاده در این  Volume   فقط 30 گیگابایت است، در این نوع volume همیشه بهتر است حجم دیسک ها یک اندازه باشد تا از صدرصد فضای دیسک ها استفاده شود، درغیر اینصورت همیشه مقدار زیادی فضای غیر قابل استفاده در دیسک بزرگتر باقی میماند. Striped volumes   نام خود را از نوع خواندن و ذخیره کردن اطلاعات در دیسک ها گرفته است ، اطلاعات بصورت قسمتهای مساوی در تمامی دیسک ها در Volume بصورت راه راه یا striped ذخیره می شود. این اطلاعات به تکه های 64 کیلوبایتی تقیسم می شود و هر تکه در یک دیسک قرار می گیرد (عکس شماره 5) . خواندن اطلاعات هم مانند نوشتن است یعنی بصورت تکه های 64 کیلوبایتی ، این روش خواندن و نوشتن اطلاعات باعث شده که بازدهی در این نوع از volume   بالا باشد، striped volume   بهترین بازدهی را در volume   ست های ویندوز داراست.

عکس شماره 5

 
بمنظور اینکه دلیل بازدهی بالای این نوع Volume   و نوع نوشتن و خواندن اطلاعات را بهتر متوجه بشوید یک مثال می زنیم، تصور کنید شما یک سرور با 4 دیسک در اختیار دارید و یک striped volume   با حجم 20 گیگابایت  (هر یک از دیسک ها 5 گیگابایت) ایجاد کرده اید. تصمیم دارید یک بانک اطلاعاتی با حجم 600  مگابایت روی این volume    ذخیره کنید ، به محض اینکه شما فایل مورد نظر خود را روی volume   قرار می دهید ویندوز سریعا فایل را به تکه های 64    کیلوبایتی تقسیم می کند و بعد از بسته بندی و تقیسم، هر کدام  را در یک دیسک ذخیره می کند، اولین تکه ی 64    کیلوبایتی در دیسک اول ، دومین تکه در دیسک دوم، سومین تکه در دیسک سوم و چهارمین تکه در دیسک چهارم ذخیره می شود ، بدلیل اینکه هر یک از دیسک ها در حال کار با یک بسته ی 64 کیلوبایتی مشخص هستند هر کدام  می توانند عملیات نوشتن اطلاعات را قبل از اتمام کار دیسک های دیگر شروع کنند، بنابراین دیسک اول بعد از اتمام عملیات نوشتن اولین تکه ی 64   کیلوبایتی می تواند بلافاصله کار نوشتن پنجمین تکه ی 64   کیلوبایتی را آغاز کند. خواندن اطلاعات هم با استفاده از همین روش انجام می شود. Striped volumes   قابلیت  fault tolerance    ندارند و اگر یکی از دیسک ها آسیب ببیند تمای اطلاعات در volume   از بین می رود. مایکروسافت پیشنهاد می کند دیسک ها از نظر حجم، نوع و شرکت سازنده کاملا شبیه هم باشند. در سیستم عامل های مایکروسافت striped volume  از 2 تا 32 دیسک را پشتیبانی می کند.

 

 RAID 5 Volumes (Stripe sets with parity) :  در این نوع volume   حداقل نیاز به سه دیسک است، این نوع volume   باز دهی بالایی در خواندن اطلاعات دارد و همینطور دارای قابلیت fault tolerance   است. دلیل بازدهی بالا در  RAID 5 Volumes    روش ذخیره شدن و خواندن اطلاعات است دقیقا شبیه Striped Volumes  اطلاعات بصورت تکه های 64  کیلوبایتی در دیسک ذخیره می شود با این تفاوت که در این volume   اطلاعاتی با نام parity   همراه با تکه های 64   کیلوبایتی در دیسک ها ذخیره می شود. بمنظور بالا بردن بازدهی، اطلاعات parity   در همه ی دیسک ها پخش می شود. (عکس شماره 6) بازدهی در نوشتن اطلاعات ضعیف است باین دلیل که در هنگام نوشتن اطلاعات سیستم باید اطلاعات مربوط به parity   را پردازش و در دیسک ها ذخیره کنید. دلیل fault tolerance  بودن این نوع volume   روش ذخیره شدن اطلاعات و نوشتن اطلاعات parity  است ، اگر یکی از دیسک ها آسیب ببیند سیستم با استفاده از اطلاعات باقی مانده و اطلاعات parity   اطلاعات  دیسک آسیب دیده را بازسازی می کند، در زمان بازسازی و استفاده از اطلاعات بازسازی شده بازدهی در خواندن اطلاعات افت می کند و زمانی که شما یکی از دیسک ها را از دست می دهید تا زمانی که دیسک جدید را جایگزین آن نکرده اید سیستم قابلیت fault tolerance   خود را از دست می دهد. فضای مورد استفاده در این volume   بستگی به تعداد دیسک های استفاده شده در RAID   دارد اگر شما از سه دیسک با یک حجم استفاده می کنید یک سوم فضای دیسک ها به اطلاعات parity   اختصاص داده می شود و یا اگر از ده دیسک استفاده می کنید یک دهم فضای دیسک ها به اطلاعات parity   اختصاص داده می شود ، بنابراین در این نوع volume   هر چقدر تعداد دیسک ها بیشتر باشد از فضای بیشتری می توان استفاده کرد. RAID 5 Volumes  در ویندوز سرور 2003 قابلیت تغییر حجم را ندارد و همینطور نمی توان از آنها بعنوان پارتیشن System  یاBoot  استفاده کرد.

عکس شماره 6

 
ویندوز XP   نسخه ی Home   از دیسک ها داینامیک پشتیبانی نمی کند ، شما نمی توانید در کامپیوتر های  Notebook  دیسک های داینامیک بسازید. ویندوز XP   همچنین از volume  های  RAID 5   و  Mirrored  پشتیبانی نمی کند.

 

RAID (Redundant Array of Independent Disks)

دسته ای از دیسک های سخت که با هم یک دیسک بزرگ منطقی را تشکیل می دهند و از آنها بمنظور ایجاد حالت fault tolerance  و بالا بردن بازدهی استفاده می شود. این دسته از دیسک ها بصورت یک دیسک یا درایو به سیستم عامل و یا کاربر نمایش داده می شوند. شما می توانید به دو صورت  نرم افزاری و سخت افزاری سیستم RAID  راه اندازی کنید، در سیستم عامل های مایکروسافت از سیستم عامل Windows NT 4   به بعد سیستم RAID   نرم افزاری پشتیبانی می شود. در حالت نرم افزاری، سیستم عامل RAID  را با استفاده از کنترلرهای عادی سیستم مانند IDE/ATA , SATA , SCSI   مدیریت می کند، سیستم RAID سخت افزاری  مزیت های بیشتری نسبت به سیستم نرم افزاری آن دارد.
1 . سیستم RAID   سخت افزاری قابل اعتماد تر است ، با توجه به اینکه سیستم عامل ،RAID   نرم افزاری را مدیریت می کند و ارتباط مستقیم با Kernel  دارد سیستم و نرم افزار باید بدون نقص و عالی باشد در غیر اینصورت احتمال بروز مشکل زیاد است، همچنین در سیستم نرم افزاری دستورات مربوط به RAID   مجبورند بوسیله ی پردازنده ی سیستم اجرا شوند بنابراین اختلالات عادی در کار سیستم RAID  نرم افزاری تاثیر خواهند داشت . با قرار دادن مراحل انجام  نوشتن و خواندن در یک کارت کنترلر جداگانه نه تنها سرعت افزایش پیدا می کند بلکه احتمال بروز مشکل خیلی کمتر می شود.
2 . سیستم RAID   سخت افزاری قابل جابجا کردن است ، با توجه به اینکه سیستم RAID   نرم افزاری در سیستم عامل ساخته می شود و از قسمتهایی تشکیل شده که با سیستم عامل ارتباط مستقیم دارند، قابلیت جابجا کردن بین سیستم های مختلف را ندارد حتی اگر در سیستم های موردنظر از یک نوع سیستم عامل استفاده شود.
3 . بدلیل اینکه سیستم RAID   سخت افزاری از دید سیستم عامل کاملا پنهان است، قابلیت سازگاری با هر نوع سیستم را دارد . قبلا در رابطه با اینکه تنها volume هایی که می توان پارتیشن های boot  و system   را روی آنها قرار داد ، simple volumes   و mirrored volumes است صحبت کردیم ولی این حالت در سیستم RAID   سخت افزاری وجود ندارد ، برای مثال می توانید بعد از راه اندازی RAID 0   ویندوز سرور 2003  را روی striped volume   نصب کنید در این حالت سیستم عامل نمی داند که شما از دو دیسک برای سیستمRAID  استفاده کرده اید .
RAID   دارای مراحل مختلفی است مانند
  RAID 0 , RAID 1 , RAID 2 , RAID 3 , RAID 4 , RAID 5 , RAID 6 , RAID 10 , RAID 50 , RAID 0+1   .
در این مقاله سعی داریم در رابطه با تک تک  RAID0,RAID1, RAID3,RAID5,RAID10     که از معروف ترین و پرکاربرد ترین مراحل RAID  هستند توضیح دهیم.

 

RAID 0   :  قبلا بصورت کامل در رابطه با این نوع RAID   (striped volumes)  توضیح دادیم، یکی از تفاوت ها در سیستم RAID 0   سخت افزاری با سیستم نرم افزاری آن، محدودیت تعداد دیسک ها است، در هر دو سیستم حداقل نیاز به 2 دیسک داریم ،در سیستم نرم افزاری حداکثر 32 دیسک بوسیله ویندوز سرور 2003  پشتیبانی می شود، در سیستم سخت افزاری این محدودیت وجود ندارد. این مرحله از RAID   قابلیت جابجایی مابین سیستم های مختلف را دارد و همچنین بر خلاف striped volumes  در این مرحله از RAID  می توانید از آن بعنوان پارتیشن boot  و system  استفاده کنید. (عکس شماره 5 )

 

RAID 1  :  در رابطه با این نوع RAID  (Mirrored Volumes)  هم بصورت کامل توضیح دادیم، در سیستم سخت افزاری این مرحله از RAID  قابلیت جابجایی وجود دارد  (عکس شماره 4)

 

RAID 3  :  این مرحله از RAID هم کاملا شبیه به RAID 5  است با این تفاوت که در این دسته از دیسک ها اطلاعات parity  بجای اینکه همراه با اطلاعات در سطح دیسک ها پخش و ذخیره شود در یک دیسک جداگانه ذخیره می شود برای راه اندازی RAID 3 حداقل به سه دیسک نیاز است، (عکس شماره 7) این نوع RAID  می تواند در مقابل آسیب دیدن یک دیسک مقاوم باشد و می توان بدون هیچ مشکلی به اطلاعات در دیسک آسیب دیده دسترسی داشت. بر خلاف RAID 5   در این نوع دیسک هر دو عملیات خواندن و نوشتن اطلاعات بازدهی بالایی دارند و حتی در زمان آسیب دیدن یکی از دیسک ها بازدهی در خواندن و نوشتن اطلاعات افت نمی کند.از این مرحله از RAID کمتر استفاده می شود.

عکس شماره 7

 
RAID 5  :  همچنین در رابطه با این نوع RAID  هم توضیح دادیم ، در این نوع RAID همیشه نوع سخت افزاری آن پیشنهاد می شود زیرا در کنترلرهای RAID 5  مقدار بیشتری حافظه ی cache  استفاده شده و باعث می شود بازدهی عملیات نوشتن بالا برود. از این مرحله از RAID  بیشتر در File Server  ها و Application Server  ها استفاده می شود.  (عکس شماره 6)

 

RAID 10   (RAID 1+0)  : همینطور که از نام این مرحله از RAID مشخص است از تلفیق RAID 1  و RAID 0   تشکیل شده، در این حالت از سرعت و بازدهی بالای RAID 0  و سیستم  fault tolerance ،  RAID 1   استفاده می شود، برای ساختن و راه اندازی این مرحله از RAID  حداقل نیاز به 4 هارد دیسک دارید اگر از تعداد دیسک بیشتری استفاده می کنید تعداد آنها باید زوج باشد . در این مرحله از RAID   با استفاده از جفت های RAID 1   (Mirrored Volumes) یک  RAID 0   (Striped Volumes)  تشکیل می شود. (عکس شماره 8) 

عکس شماره 8

 
خواندن و نوشتن اطلاعات در این نوع RAID  کاملا شبیه  RAID 0    و  RAID 1   است، برای مثال اولین تکه ی 64 کیلوبایتی در اولین جفت RAID 1  بر روی هر دو دیسک کپی می شود و دومین تکه ی 64 کیلوبایتی در دومین جفت RAID 1   بر روی هر دو دیسک در این ست کپی می شود. سرعت نوشتن اطلاعات در این مرحله از RAID   بسیار بالا است دلیل بالا بودن سرعت عدم نیاز سیستم به پردازش و نوشتن اطلاعات Parity  است . این مرحله از RAID  از حالت fault tolerance  در RAID 1   استفاده می کند،  اگر یکی از دیسک ها در هر یک از جفت های RAID 1   آسیب ببیند سیستم به کار خود ادامه می دهد و از دیسک دوم داخل RAID 1  استفاده می کند، اما اگر هر دو دیسک در یک جفت RAID 1   آسیب ببینند تمامی اطلاعات در RAID 10   غیر قابل استفاده می شوند. در 10 RAID  فقط از 50 درصد فضای دیسک ها استفاده می شود برای مثال اگر بخواهیم با استفاده از 6 هارد دیسک 80  گیگابایتی یک RAID 10   تشکیل دهیم بجای 480 گیگابایت فقط 240  گیگابایت از فضای دیسک ها قابل استفاده  است (240 گیگابایت باقیمانده برای RAID 1   و کپی  دوم اطلاعات بکار می رود ) .

 

 

 February 2007

نویسنده :
فرشاد دشتی - MCSE | MCSA:Messaging

منبع و لینک اصلی مقاله :

http://www.persianforum.net/forum_posts.asp?TID=12637

دریافت این مقاله بصورت فایل PDF 

 --
منابع

کتاب ها

McGraw-Hill – MCSE 2003
Microsoft Press – MCSE 2000
McGraw-Hill – A+
McGraw-Hill – Networking Complete Reference
McGraw-Hill – Network +
McGraw-Hill – Red Hat Enterprise Linux & Fedora Core 4

سایت ها

www.intel.com
www.ibm.com
www.icp-vortex.com

با سپاس از ictna.ir

پاک کردن یک fail server از domain

 

آیا شبکه ای با دو یا چند fail server در domain خود دارید و اکنون برای حذف یک fail server درمانده شده اید؟

گام به گام متن زیر را دنبال کنید.مطمئن باشید به نتیجه میرسید . من آنرا در شرایط کاملا عملی امتحان کرده ام.

To clean up metadata

1. At the command line, type Ntdsutil and press ENTER.

C:\WINDOWS>ntdsutil ntdsutil:

2. At the Ntdsutil: prompt, type metadata cleanup and press Enter.

ntdsutil: metadata cleanup metadata cleanup:

3. At the metadata cleanup: prompt, type connections and press Enter.

metadata cleanup: connections server connections:

4. At the server connections: prompt, type connect to server , where is the domain controller (any functional domain controller in the same domain) from which you plan to clean up the metadata of the failed domain controller. Press Enter.

server connections: connect to server server100 Binding to server100 ... Connected to server100 using credentials of locally logged on user. server connections:

Note: Windows Server 2003 Service Pack 1 eliminates the need for the above step.

5. Type quit and press Enter to return you to the metadata cleanup: prompt.

server connections: q metadata cleanup:

6. Type select operation target and press Enter.

metadata cleanup: Select operation target select operation target:

7. Type list domains and press Enter. This lists all domains in the forest with a number associated with each.

select operation target: list domains Found 1 domain(s) 0 - DC=dpetri,DC=net select operation target:

8. Type select domain , where is the number corresponding to the domain in which the failed server was located. Press Enter.

select operation target: Select domain 0 No current site Domain - DC=dpetri,DC=net No current server No current Naming Context select operation target:

9. Type list sites and press Enter.

select operation target: List sites Found 1 site(s) 0 - CN=Default-First-Site-Name,CN=Sites,CN=Configuration,DC=dpetri,DC=net select operation target:

10. Type select site , where refers to the number of the site in which the domain controller was a member. Press Enter.

select operation target: Select site 0 Site - CN=Default-First-Site-Name,CN=Sites,CN=Configuration,DC=dpetri,DC=net Domain - DC=dpetri,DC=net No current server No current Naming Context select operation target:

11. Type list servers in site and press Enter. This will list all servers in that site with a corresponding number.

select operation target: List servers in site Found 2 server(s) 0 - CN=SERVER200,CN=Servers,CN=Default-First-Site-Name,CN=Sites,CN=Configuration,DC=dpetri,DC=net 1 - CN=SERVER100,CN=Servers,CN=Default-First-Site-Name,CN=Sites,CN=Configuration,DC=dpetri,DC=net select operation target:

12. Type select server and press Enter, where refers to the domain controller to be removed.

select operation target: Select server 0 Site - CN=Default-First-Site-Name,CN=Sites,CN=Configuration,DC=dpetri,DC=net Domain - DC=dpetri,DC=net Server - CN=SERVER200,CN=Servers,CN=Default-First-Site-Name,CN=Sites,CN=Configuration,DC=dpetri,DC=net DSA object - CN=NTDS Settings,CN=SERVER200,CN=Servers,CN=Default-First-Site-Name,CN=Sites,CN=Configuration,DC=dpetri,DC=net DNS host name - server200.dpetri.net Computer object - CN=SERVER200,OU=Domain Controllers,DC=dpetri,DC=net No current Naming Context select operation target:

13. Type quit and press Enter. The Metadata cleanup menu is displayed.

select operation target: q metadata cleanup:

14. Type remove selected server and press Enter.

You will receive a warning message. Read it, and if you agree, press Yes.

metadata cleanup: Remove selected server "CN=SERVER200,CN=Servers,CN=Default-First-Site-Name,CN=Sites,CN=Configuration,DC=dpetri,DC=net" removed from server "server100" metadata cleanup:

At this point, Active Directory confirms that the domain controller was removed successfully. If you receive an error that the object could not be found, Active Directory might have already removed from the domain controller.

15. Type quit, and press Enter until you return to the command prompt.

To remove the failed server object from the sites

1. In Active Directory Sites and Services, expand the appropriate site.

2. Delete the server object associated with the failed domain controller.

To remove the failed server object from the domain controllers container

1. In Active Directory Users and Computers, expand the domain controllers container.

2. Delete the computer object associated with the failed domain controller.

3. Windows Server 2003 AD might display a new type of question window, asking you if you want to delete the server object without performing a DCPROMO operation (which, of course, you cannot perform, otherwise you wouldn't be reading this article, would you...) Select "This DC is permanently offline..." and click on the Delete button.

4. AD will display another confirmation window. If you're sure that you want to delete the failed object, click Yes.

To remove the failed server object from DNS

1. In the DNS snap-in, expand the zone that is related to the domain from where the server has been removed.

2. Remove the CNAME record in the _msdcs.root domain of forest zone in DNS. You should also delete the HOSTNAME and other DNS records.

3. If you have reverse lookup zones, also remove the server from these zones.

Other considerations

Also, consider the following:

• If the removed domain controller was a global catalog server, evaluate whether application servers that pointed to the offline global catalog server must be pointed to a live global catalog server.

• If the removed DC was a global catalog server, evaluate whether an additional global catalog must be promoted to the address site, the domain, or the forest global catalog load.

• If the removed DC was a Flexible Single Master Operation (FSMO) role holder, relocate those roles to a live DC.

• If the removed DC was a DNS server, update the DNS client configuration on all member workstations, member servers, and other DCs that might have used this DNS server for name resolution. If it is required, modify the DHCP scope to reflect the removal of the DNS server.

• If the removed DC was a DNS server, update the Forwarder settings and the Delegation settings on any other DNS servers that might have pointed to the removed DC for name resolution

APIPA چيست ؟

APIPA 

در يك شبكه كامپيوتری سرويس ها و خدمات متعددی از طريق سرويس دهندگان مختلف در اختيار سرويس گيرندگان قرار می گيرد . اختصاص پويای اطلاعات مربوط به آدرس دهی IP توسط سرويس دهنده DHCP ( برگرفته از Dynamic Host Configuration Protocol  ) ،  نمونه ای در اين زمينه است .
DHCP ، پس از پروتكل BOOTP مطرح و مهمترين هدف آن تامين اطلاعات مورد نياز يك ايستگاه و يا ساير دستگاه های شبكه ای در ارتباط با پروتكل TCP/IP است . بدين منظور از سه روش متفاوت استفاده می گردد :

• اختصاص اتوماتيك : در اين روش سرويس دهنده DHCP يك آدرس دائم را به يك سرويس گيرنده نسبت می دهد .

• اختصاص پويا : متداولترين روش استفاده از سرويس دهنده DHCP  در يك شبكه می باشد كه بر اساس آن سرويس دهنده يك آدرس را به صورت پويا در اختيار سرويس گيرنده قرار می دهد . آدرس نسبت داده شده به سرويس گيرنده بر اساس مدت زمان مشخص شده توسط سرويس دهنده DHCP  تعيين می گردد ( محدود و يا نامحدود )

• اختصاص دستی : در اين روش كه معمولا" توسط مديران شبكه استفاده می گردد  ، يكی از آدرس های موجود در بانك اطلاعاتی سرويس دهنده DHCP  به صورت دستی به يك سرويس گيرنده و يا سرويس دهنده خاص نسبت داده می شود (  Reservations)  .

در صورتی كه پيكربندی پروتكل TCP/IP  بر روی يك كامپيوتر بگونه ای انجام شده  است كه كامپيوتر و يا دستگاه شبكه ای مورد نظر را ملزم به استفاده از خدمات سرويس دهنده DHCP می نمايد ( تنظيمات انجام شده در صفحه Properties پروتكل TCP/IP )  ولی در عمل سرويس دهنده وجود نداشته باشد و يا سرويس گيرندگان قادر به برقراری ارتباط با آن نباشند و يا برای سرويس دهنده DHCP  مشكل خاصی ايجاد شده باشد ، تكليف سرويس گيرندگان و متقاضيان استفاده از خدمات سرويس دهنده DHCP چيست ؟
در چنين مواردی سرويس گيرندگانی كه بر روی آنان يكی از نسخه های ويندوز ( به جزء ويندوز NT ) نصب شده است ، می توانند از APIPA (  برگرفته از Automatic Private IP Addressing   ) استفاده نمايند . با استفاده از سرويس فوق كه صرفا" در شبكه های كوچك قابل استفاده خواهد بود ( حداكثر 25 دستگاه موجود در شبكه ) ، هر يك از سرويس گيرندگان می توانند به صورت تصادفی يك آدرس IP  خصوصی را بر اساس مشخصات جدول زير به خود نسبت دهند .
 

آدرس رزو شده توسط APIPA 

 169.254.0.1 TO 169.254.255.254

Subnet Mask

 255 . 255 . 0 . 0

و اما چند نكته در ارتباط با روش آدرس دهی APIPA :

• زمانی كه يك سرويس گيرنده پاسخ مناسبی را از سرويس دهنده DHCP دريافت ننمايد ، پس از مدت زمان كوتاهی يك آدرس تصادفی را از شبكه دريافت می نمايد .

• با توجه به اين كه سرويس گيرنده به صورت كاملا" تصادفی يك آدرس IP را انتخاب می نمايد ، همواره اين احتمال وجود خواهد داشت كه يك كامپيوتر آدرسی را انتخاب نمايد كه قبلا" توسط كامپيوتر ديگری استفاده شده باشد . برای حل اين مشكل ، پس از انتخاب يك آدرس IP توسط سرويس گيرنده ، يك بسته اطلاعاتی broadcast شامل آدرس IP  توسط سرويس گيرنده در شبكه ارسال و بر اساس پاسخ دريافتی ، در خصوص نگهداری و يا آزادسازی آدرس IP تصميم گيری می گردد.

• اطلاعات ارائه شده توسط APIPA ، يك آدرس IP و يك Subnet mask می باشد و ساير اطلاعلاتی كه عموما" توسط سرويس دهنده DHCP ارائه می گردد را شامل نمی شود . مثلا" با استفاده از APIPA نمی توان آدرس  gateway پيش فرض را در اختيار سرويس گيرندگان قرار داد . بنابراين مبادله اطلاعات محدود به كامپيوترهای موجود در يك شبكه محلی كوچك می گردد كه تماما" دارای فضای آدرس دهی شبكه   0 . 0 . 254 . 169  می باشند . در صورت نياز می بايست ساير اطلاعات لازم در ارتباط با پيكربندی پروتكل TCP/IP به صورت دستی مشخص گردد. 

• سرويس گيرندگانی كه از APIPA استفاده می نمايند به صورت ادواری و در بازه های زمانی پنج دقيقه ، شبكه را به منظور وجود يك سرويس دهنده DHCP بررسی می نمايند . در صورتی كه سرويس دهنده DHCP در دسترس قرار بگيرد ، سرويس گيرنده يك درخواست را برای وی ارسال و اطلاعات مربوط به پيكربندی TCP/IP را از آن دريافت می نمايد .

• پتانسيل استفاده از APIPA به صورت پيش فرض بر روی تمامی نسخه های ويندوز فعال می باشد . برای غيرفعال نمودن آن می بايست تنظميات ريجستری را تغيير داد:
  - اجرای برنامه Regedit
  - يافتن كليد زير بر اساس نام در نظر گرفته شده برای كارت شبكه :

  HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Services\Tcpip\Parameters\Interfaces

  - ايجاد يك DWORD Value  ( نام آن IPAutoconfigurationEnabled و مقدار آن صفر در نظر گرفته شود )
  - در صورتی بر روی كامپيوتر چندين آداپتور موجود است ،‌ می بايست مراحل فوق برای هر يك از آنان تكرار گردد .
  

 با تشکر از شرکت سخاروش